Nasze życie codzienne, co jest oczywiste, opiera się na relacjach z innymi ludźmi. Rodzina, związki, szkoła, biznes, przyjaźń itd. nie funkcjonowałyby, jak należy, gdyby człowiek się alienował i separował od wszystkich. Prawdą jest, że jako ludzie potrzebujemy siebie nawzajem. Często jednak pewien czynnik przeszkadza w prawidłowym odbiorze ludzi.
Nie będzie niespodzianką, że zdecydowana większość populacji naszego pięknego świata ma jakieś oczekiwania wobec innych. Czego te oczekiwana dotyczą? Praktycznie wszystkiego, od małych rzeczy po wielkie, i niespełnienie ich przez innych wywołuje zazwyczaj gorycz i rozpacz. Ludzie są przy tym nieświadomi jednego faktu, który im umyka.
Praktycznie każdy z nas wyciąga jakieś wnioski z własnych doświadczeń, lekcji życiowych, sytuacji, które miały miejsce itd. Samodzielne myślenie jest bardzo ważnym czynnikiem dla nas, a przynajmniej powinno być, ponieważ daje nam możliwość własnego wglądu w sytuację i pobudza nasz umysł. Często jednak ludzie idą w myśleniu na skróty.
Człowiek w dużej mierze jest sterowany przez swoje nawyki, przekonania oraz przez to, co zostało mu wpojone i co przyswoił sobie przez wszystkie lata życia. Kierując się jednym tylko światopoglądem na życie, nie zadając sobie nawet trudu przyjrzenia się czy to mu służy, czy też nie, popada zazwyczaj w szarą, nudną egzystencję.
Co oznacza bycie człowiekiem idealnym? Na to pytanie zapewne pojawiłoby się wiele odpowiedzi definiujących taką osobę – i to oczywiście pozytywnych. Praktycznie każdy chciałby, żeby mówiono o nim w sposób, który przydaje jedynie blasku jego osobie i stwarza wizję kogoś nieskazitelnego. Owszem, jest to miła perspektywa tylko…
Pisząc o obronie, nie mam na myśli przyjęcia postawy defensywnej przed jakimś fizycznym napastnikiem, który czyha, aby wyrządzić człowiekowi krzywdę. Ludzie bardzo często przyjmują taką postawę także wobec tego, co może przyczynić się do ich rozwoju i pozytywnych zmian w życiu, czyniąc samym sobie wielką szkodę. No dobrze, o co więc chodzi?
Skoncentrowanie uwagi na czynności, którą się w danej chwili wykonuje, wydaje się na pozór dosyć łatwe. No bo przecież jak się coś robi i patrzy się na to, co się robi, oznacza to, że człowiek może nazwać siebie skupionym na swoim zadaniu. Nic bardziej mylnego. To, że człowiek fizycznie jest w jednym miejscu to jedna sprawa, a druga?
Gdzie przebiega granica naszych możliwości? Czy istnieje limit dla naszego potencjału i czy wykorzystujemy go w pełni? Dlaczego pomimo szczerych chęci zrealizowania jakiegoś celu stajemy w miejscu lub gdzieś pośrodku drogi do niego? Często wszelkie ograniczenia pochodzą z jednego miejsca. Czyli skąd?
Na pewno nie można bagatelizować ich wpływu. Warto im się przyjrzeć, i to dokładnie. Dlaczego? Ponieważ przekonania to nie tylko definicje słowne, które sobie wymyślamy i wyrażamy w czyjejś obecności czy też opisy charakteryzujące nasze nastawienie do kogoś, czegoś itd., itp. i nic poza tym. To coś więcej.
Wyobraźnia, zdolność myślenia i wyrażania emocji, indywidualny talent itd. składają się na siłę napędową, dzięki której tworzymy własne życie i rzeczywistość, o ile wykorzystujemy to wszystko w pełni i w sposób kreatywny. Nie jesteśmy pozbawieni wyboru, co do tego, jak ma wyglądać nasze życie i wszystko, co nas otacza.
