Myślałem, że mi się to tak lekko uda – napisałem tekst obrażaniu się, że lubimy się obrażać i w związku z tym uciekamy od życia w różne rzeczy byleby nie robić tego, co się powinno robić… ale nie ma tak lekko! Jeszcze sporo do opowiedzenia. To 2 z 3 tekstów.
W dzisiejszych czasach jesteśmy ciągle zabiegani. Praca, dom, wyjazd służbowy, praca, dom, szkolenie. Wielu ludzi kręci się w jednym schemacie i po dłuższym czasie ciężko jest się z niego wyplątać. Szczególnie, kiedy w życiu pojawiają się żona i dzieci.
Zrzucanie winy na innych i obarczanie ich odpowiedzialnością za jakieś zdarzenia – i wynikłe z nich problemy – to zjawisko dość pospolite. Codziennie można zauważyć, i to bez trudu, jak ludzie szykanują się i obrażają w najgorszy możliwy sposób. Należy się jednak zastanowić nad tym, czy takie podejście faktycznie jest rozsądne?
Być może ta koncepcja nie znajdzie akceptacji u wielu osób. Nie ma się zresztą co dziwić. Ciężko jest raczej człowiekowi uwierzyć, że stoi za wszystkim, co się w jego życiu dzieje. Często wydaje się mu, iż to czynniki zewnętrzne powodują taki, a nie inny stan rzeczy. Jednak warto zastanowić się nad tym, gdzie tkwi prawdziwa przyczyna.
Relacje międzyludzkie to istotna część naszego życia. Nie można się oszukiwać, potrzebujemy siebie nawzajem i w związku z tym musimy się komunikować. Jednak nie tylko umiejętność używania mowy jest istotna w komunikacji. W takim samym stopniu ważna jest inna zdolność. Jaka?
Bycie w pełni obecnym w miejscu, w którym się akurat jest, stanowi naprawdę wielką sztukę. Być może ta sztuka nie jest aż tak skomplikowana, jak mogłoby się to wydawać. W zasadzie jest ona bardzo prosta, tylko ludziom wydaje się, że jest inaczej. Gdzie i w czym tkwi zatem problem? I jak można go rozwiązać?
Czy osądzanie niesie ze sobą jakąś korzyść? Podejrzewam, że większość ludzi odpowiedziałaby na to pytanie negatywnie. Rozsądek podpowiada, iż krytyka, szczególnie ta bezpodstawna, rzeczywiście nie przynosi żadnej korzyści ani wartości. Jak to jednak wygląda w życiu codziennym? Cóż, tutaj sprawy nie wyglądają zbyt pięknie.
Czy jestem wystarczająco dobry/a, aby zasługiwać na uznanie i szacunek innych osób? Czy jestem wystarczająco dobry/a, aby poradzić sobie z samotnością?Czy jestem wystarczająco dobry/a, aby wybaczyć?Czy jestem wystarczająco dobry/a, aby osiągnąć to, czego pragnę?Czy jestem wystarczająco dobry/a, aby kochać i być kochanym/ą?Czy jestem wystarczająco dobry/a?
Słuchanie i myślenie to z pewnością dwie bardzo istotne umiejętności w życiu. Skoro człowiekowi dany został dar słyszenia – i zdecydowana większość ludzi może się nim cieszyć – to warto byłoby go wykorzystać mądrze. Z uważnym słuchaniem w parze powinno iść także myślenie nad tym, co się usłyszało tylko…
Wszyscy znamy to uczucie kiedy nie wiemy co powiedzieć i szukamy właściwego tematu do rozmowy. Czasami nie potrafimy znaleźć wspólnego język z daną osobą lub grupą osób.
