Władza nie zawsze rodziła się z siły miecza. Czasem przychodziła w szacie rytuału, błogosławieństwa lub gry pozorów. Historia królów i cesarzy to opowieść o tym, kto miał prawo koronować i kto miał prawo być koronowany. Czy władca ustanowiony przez obcego władcę jest rzeczywiście naszym władcą? A może tylko jego reprezentantem?
Jan Szczepanik, zwany "polskim Edisonem", był jednym z najwszechstronniejszych wynalazców przełomu XIX i XX wieku. Jego geniusz zaowocował patentami, które wyprzedzały epokę: od kamizelki kuloodpornej z jedwabnej tkaniny, przez telektroskop – prekursor telewizji, po maszyny do tkania gobelinów. Działając na styku nauki, technologii i sztuki, Szczepanik tworzył rozwiązania, które zrewolucjonizowały przemysł i bezpieczeństwo, pozostawiając trwały ślad w historii innowacji.
Kazimierz Prószyński, polski wynalazca i wizjoner, zrewolucjonizował kinematografię, zanim stała się powszechna. W 1894 roku skonstruował pleograf – jedno z pierwszych urządzeń do nagrywania i odtwarzania filmów, wyprzedzając słynnych braci Lumière. Później zaprojektował aeroskop, pierwszą ręczną kamerę filmową, ułatwiającą mobilne filmowanie. Jego innowacje, choć niedoceniane w swoim czasie, położyły fundamenty pod rozwój sztuki filmowej i technologii, która zmieniła świat.
Stanisław Lem, znany jako mistrz science fiction, wykraczał poza ramy literatury. Jego wizjonerskie idee – przewidzenie internetu, e-booków czy sztucznej inteligencji – zadziwiają precyzją i śmiałością. W książkach takich jak "Solaris" czy "Summa technologiae" Lem nie tylko snuł fantastyczne historie, ale antycypował rozwój technologii, inspirując naukowców i inżynierów. Jego twórczość to dowód, że wyobraźnia może wyprzedzać epokę i kształtować przyszłość.
Księga Rodzaju opisuje stworzenie świata w siedmiu dniach, co od wieków budzi zainteresowanie teologów, filozofów i naukowców. Tekst ten bywa czytany zarówno dosłownie, jak i symbolicznie. Jedna z interpretacji sugeruje, że każdy dzień może odpowiadać tysiącowi lat, co otwiera dyskusję o relacji między biblijną narracją a współczesnym rozumieniem czasu i świata.
Badając przeszłość, często zastanawiałem się, dlaczego określenia „Ariowie” i „Słowianie” bywają używane tak, jakby dotyczyły dwóch odrębnych cywilizacji. Obie nazwy wywodzą się przecież ze wspólnego indoeuropejskiego pnia. A jednak w folklorze Ariowie nierzadko przedstawiani są jako mityczni przodkowie, niemal nadludzcy pionierzy, podczas gdy Słowianie jawią się jako ich ziemscy, zapomniani potomkowie. Skąd wziął się ten podział i co może nam powiedzieć o ludzkim postrzeganiu własnej historii?
W czasach, gdy o ekologicznych środkach transportu mówi się coraz więcej, warto przypomnieć sobie o polskim projekcie elektromobilu, który powstał już w latach 70. XX wieku. Niestety, mimo obiecujących założeń i innowacyjnych rozwiązań, projekt ten nigdy nie doczekał się wdrożenia. W tym artykule przyjrzymy się historii polskiego elektromobilu, jego twórcom i przyczynom, dla których nie zagościł na naszych drogach.
W wierzeniach Słowian energia żeńska i męska nie znały sztywnych granic płci. Męska siła Peruna i żeńska opiekuńczość Mokoszy współistniały w harmonii, przenikając życie codzienne. Czy mężczyzna mógł nosić w sobie intuicję ziemi, a kobieta moc gromu? Współczesne pytania o te energie znajdują echo w słowiańskim spojrzeniu na świat. Zbadajmy, jak nasi przodkowie widzieli ten dualizm i co ich podejście mówi nam o nas samych współcześnie.
Słowianie i Polanie – dwa określenia często mylone, choć dzieli je czas i kultura. Słowianie, dawni mieszkańcy Europy, żyli w harmonii z naturą i świętymi prawami. Polanie, plemię zachodniosłowiańskie, weszli na drogę państwowości, tracąc pierwotną tożsamość. Od umiaru w piciu miodu po wpływy chrześcijańskie – różnice są wyraźne. Wyjaśnijmy, kim byli Słowianie, jak Polanie się zmienili i dlaczego nie warto mieszać ich historii.
Praktyka „plucia w dłonie” to fascynujący zwyczaj pieczętowania transakcji, sięgający starożytności. Choć dziś wydaje się osobliwa, niegdyś niosła głębokie znaczenie symboliczne i prawne. Ślina, łącząc strony umowy, uświęcała ją, budując zaufanie tam, gdzie brakowało świadków czy pisma. Ten gest, zakorzeniony w wierzeniach o duszy i życiu, ukazuje, jak dawne kultury pojmowały zobowiązania.
