Pierwsze lata życia dziecka tysiąc lat temu były walką o przeżycie, a sposób rozszerzania diety wynikał z dostępności produktów, warunków klimatycznych i statusu społecznego. Pokarm matki był podstawą nawet do 2–3 roku życia, a wprowadzanie innych potraw często zaczynało się później niż dziś, bo brakowało bezpiecznych alternatyw.
Wchodził boso do cerkwi w środku zimy, rzucał kamieniami w bogaczy, przeklinał biskupów, karmił żebraków z własnej miski i szeptał proroctwa, których nikt nie chciał słyszeć. Jurodiwyj – święty głupiec – to figura, która przecina historię Rusi jak skalpel. Wzorowany na apostołach i szaleńcach, stanowił żywą krytykę władzy, obłudy i pustej pobożności. I choć wyglądał jak obłąkany, to on widział więcej niż wszyscy inni.
Kolory nigdy nie były tylko kolorami. Od starożytnych rytuałów po współczesne reklamy – to one decydowały, kto jest królem, kto wdową, a kto heretykiem. Niebieski kiedyś był cenniejszy niż złoto, a biały oznaczał śmierć. Co kultura, to inna paleta skojarzeń, a niektóre z nich przetrwały do dziś, mimo że ich pierwotne znaczenie dawno straciło sens.
Pomimo wieloletnich wysiłków i intensywnych działań, wiele cennych dzieł sztuki zrabowanych z Polski przez Niemców podczas II wojny światowej wciąż nie wróciło do ojczyzny. Zaginione skarby, takie jak „Portret młodzieńca” Rafaela, rękopisy z Biblioteki Narodowej czy prywatne kolekcje arystokratyczne, są świadectwem bogatej historii kulturowej, której przywrócenie staje się nie tylko wyzwaniem prawnym, ale także symbolem walki o narodową tożsamość.
Korona jest jednym z najstarszych i najbardziej rozpoznawalnych symboli w heraldyce oraz ikonografii państwowej. Używana na insygniach królewskich, wizerunkach godła czy na pieczęciach, korona stanowi symbol władzy, prestiżu i suwerenności.
