Zawsze byłem ciekawy świata, i nadal jestem. Artykułami próbuję wzbudzić ciekawość w innych ludziach, bo wierzę, że dzięki temu ludzie stają lepsi i szczęśliwsi. Wszechświat, człowiek, nauka, inne kultury - ciekawi mnie wiele rzeczy. Mam jednak przez to rozbiegany umysł (jestem WWO) i czasami ciężko się skoncentrować na jednej rzeczy. Z problemami próbuję sobie radzić przede wszystkim ogarniając siebie i swój umysł. To ścieżka, z której zapewne nigdy nie zejdę, droga pod górę bez szczytu i bez końca.
Oddychanie to jedyna funkcja, która dzieje się automatycznie, ale może być całkowicie świadoma. I właśnie tu zaczyna się gra. Zmiana rytmu oddechu natychmiast wpływa na napięcie mięśniowe, pracę przepony i układ proprioceptywny, czyli zdolność ciała do "czucia siebie w przestrzeni". W praktyce: im bardziej kontrolujesz oddech, tym wyraźniej czujesz, co się dzieje pod skórą. Nie w teorii. Fizycznie. Milimetr po milimetrze.
Wchodził boso do cerkwi w środku zimy, rzucał kamieniami w bogaczy, przeklinał biskupów, karmił żebraków z własnej miski i szeptał proroctwa, których nikt nie chciał słyszeć. Jurodiwyj – święty głupiec – to figura, która przecina historię Rusi jak skalpel. Wzorowany na apostołach i szaleńcach, stanowił żywą krytykę władzy, obłudy i pustej pobożności. I choć wyglądał jak obłąkany, to on widział więcej niż wszyscy inni.
Zanim zapomnienie stało się diagnozą, było opowieścią. Zaburzenia pamięci – dziś definiowane przez skale neuropsychologiczne – przez setki lat funkcjonowały jako zjawiska magiczne, moralne, społeczne. Kiedy starzec przestawał poznawać rodzinę, nie pytano o przyczynę – przypisywano to duchom, złym urokowi albo karze za grzechy. Leczenie miało wymiar obrzędowy, nie terapeutyczny.
Brutalne, ale prawdziwe. Rozwój osobisty bez somatyki to jak aplikacja bez systemu operacyjnego – nie zadziała. Możesz medytować, możesz afirmować, możesz planować swoje cele, ale jeśli twoje ciało jest napięte, wycofane, zablokowane – umysł będzie się tylko odbijał od ścian. Somatyka mówi jasno: umysł i ciało nie są dwiema jednostkami. Są jedną siecią. I jeśli nie słuchasz tej sieci, nie ma rozwoju. Jest iluzja rozwoju.
Mózg nie słucha muzyki. On nią oddycha. Nie przesłyszałeś się. Dźwięki to nie rozrywka. To interfejs. Każda nuta, każde uderzenie rytmu – one nie tylko trafiają do ucha. One synchronizują elektryczną aktywność twojego mózgu. Nie metaforycznie. Dosłownie.
Zawsze byłem ciekawy świata, i nadal jestem. Artykułami próbuję wzbudzić ciekawość w innych ludziach, bo wierzę, że dzięki temu ludzie stają lepsi i szczęśliwsi. Wszechświat, człowiek, nauka, inne kultury - ciekawi mnie wiele rzeczy. Mam jednak przez to rozbiegany umysł (jestem WWO) i czasami ...
