Fascynująca podróż poprzez historię polskiej myśli politycznej pozwala na zapoznanie się z tym, co w tej myśli było najlepsze i najbardziej wartościowe; co pozwala także myśleć o Polakach jako o narodzie i wspólnocie narodowej, a nie tylko jako o konsumentach czy podatnikach.
Czy można połączyć socjalizm z Ewangelią? Niektórzy twierdzą, że to możliwe, że Pan Jezus był pierwszym socjalistą. Inni jednak udowadniają, że to niemożliwe, że taki twór to byłby raczej potwór.
Profesor Wojciech Polak z Uniwersytetu Toruńskiego, podobnie jak wielu innych naukowców wyrażających swój sprzeciw wobec planów wicepremiera Gowina, stawia diagnozę wyjątkowo przychylną dla pacjenta.
Sprawa roszczeń żydowskich jest znana "środowiskom niszowym" w Polsce od co najmniej 25 lat. Warto przypomnieć, że do nieco szerszego obiegu publicznego wprowadził ją w pierwszej połowie lat 90. ubiegłego wieku Stanisław Michalkiewicz, obwołany zresztą zaraz przez tzw. koła dobrze zorientowane "arcypasterzem polskiego antysemityzmu".
Weto prezydenta, przedtem konflikt wokół Trybunału Konstytucyjnego – wszystkie elementy zaczynają się układać w jedną całość. Najpierw przypomnijmy kilka faktów:
Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje (qui tenet nunc), ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obróci [samym] objawieniem swego przyjścia (2 Tes, 2, 7-8).
Swoboda przemieszczania się jest jednym z filarów, na których ustawiono całą konstrukcję Unii Europejskiej. Realizowana jest przede wszystkim przez wprowadzenie systemy z Schengen, ale ma też mniej liberalne wyrazy, np. uproszczenie przepisów paszportowych i wizowych.
Z okazji roku obchodów 25-lecia obrad okrągłego stołu, a następnie wyborów 4 czerwca 1989 roku, oraz powołania 24 sierpnia tamtego roku rządu Tadeusza Mazowieckiego, roku, który właśnie zmierza do swego końca i to w sposób raczej niezaplanowany przez swych celebransów, odbyło się wiele spotkań, akademii, paneli.
Człowiek w sile wieku, którego pamięć jeszcze nie boli, zaczyna patrzeć na niektóre sprawy z dystansem, a niektóre widzi bardzo ostro i wyraźnie. Po pierwsze zatem, nie rozumiem zachwytów nad Kukizem, bo pamiętam zachwyty nad Wałęsą, Tymińskim, Lepperem, a nawet Palikotem.
Już pierwsze przemówienia dwóch zwycięzców, a jak niektórzy chcą, jednego zwycięzcy i drugiego pokonanego, czyli Dudy i Komorowskiego, dowiodły, że obaj panowie zamierzają podlizywać się do trzeciego - Pawła Kukiza.
