Chyba większość ludzi przyznałaby, że nie można wyobrazić sobie życia bez podejmowania decyzji i dokonywania wyborów. Zawsze to robimy – decydujemy i wybieramy – jednak nie zawsze jesteśmy zadowoleni z rezultatów, jakie widzimy i jakich doświadczamy. W związku z tym pojawia się pytanie: czy decyzje i wybory mogą być złe?
Poczucie wyższości nad innymi, chęć posiadania racji oraz twierdzenie, że prawda, którą się głosi, jest absolutna, są tylko nielicznymi z wielu cech, które powodują konflikty. W dużej mierze mało kto zastanawia się nad tym, jakie konsekwencje może przynieść potępianie kogoś lub czegoś za odmienność. No właśnie, do czego to prowadzi?
W dzisiejszych czasach, a już szczególnie w dobie rozwiniętej technologii, uwidoczniło się pewne zjawisko określane mianem „hejtowania”. Wiele osób zapewne wie, czym ono jest i całkiem możliwe, iż niektórzy doświadczyli bolesnych efektów jego działania. W związku z tym powstaje pytanie: czy tzw. hejt jest potrzebny?
Każdy człowiek ma jakieś upodobania – nie ma takiej osoby, która by ich nie miała. To dzięki nim ludzie są w stanie decydować o tym, co im się podoba i co nie. Jest to rzecz jak najbardziej ludzka, albowiem bez określenia tego, co uważamy za dobre dla nas, życie byłoby chaotyczne. Jednak jest też coś, czemu warto się w tym wszystkim przyjrzeć.
Nikt z nas nie lubi się mylić. I tak jak nie lubimy się mylić, tak nie lubimy również przyznawać się do pomyłek. A kiedy zbierze nam się na odwagę i stwierdzamy, że nie mamy w czymś racji bądź zrobiliśmy coś źle, czujemy się tak, jakbyśmy mieli się zaraz zapaść pod ziemię. Płoniemy też wewnątrz ze wstydu. Dlaczego tak bardzo nas to boli?
Ciężko byłoby znaleźć człowieka, któremu w otaczającym go świecie wszystko pasuje. W zasadzie wszyscy mamy jakieś zastrzeżenia co do tego, jak powinien funkcjonować świat i inni ludzie. Rezultat tego jest taki, iż zawsze próbujemy wszystko naprawić i dopasować do naszej wizji rzeczywistości. Jednak w tym zamieszaniu zapomnieliśmy o czymś.
Jak można „odłożyć” życie na później, skoro rozum podpowiada, iż jeśli się „jest”, to się „żyje”? Przecież nie można „żyć później”, gdyż oznaczałoby to, że „nie żyje się teraz”. Jednak pomijając to teoretyzowanie, łatwo da się zauważyć, że ludzie „odkładają” życie.
Do czego przywiązuje się człowiek? Można powiedzieć, iż do wszystkiego. Mogą to być inni ludzie, rzeczy, pieniądze itp. Czy jednak przywiązanie, szczególnie nadmierne, jest czymś dobrym i wskazanym? Jaki ma ono tak naprawdę wpływ na życie ludzkie? Co dzieje się z ludźmi, którzy nie chcą niczego wypuścić ze swojego życia?
Nie ma co ukrywać, iż człowiek od chwili swoich narodzin wpada w sidła innych ludzi, którzy próbują pokierować jego życiem. Mała nieświadoma istota jest zazwyczaj bombardowana przez nich pomysłami dotyczącymi tego, kim powinna zostać i co ma robić. Czy jednak nachalna troska i narzucanie komuś własnej woli mogą wyjść na dobre?
Przyprawił Cię kiedyś o frustrację fakt, iż próbując zmienić kogoś, doszło tylko do konfliktu i nieporozumień? I cały misterny plan „ulepszenia” drugiej osoby nie wypalił? Czemu dzieje się tak, że chcąc „naprawić” innego człowieka, najczęściej nic z tego nie wychodzi? Czy w takim razie zmienianie innych ma sens?
