Krytykowanie to naturalny odruch w obliczu rozczarowania lub niezrozumienia. Często oceniamy książki, filmy czy idee, nie podejmując wysiłku ich zgłębienia. Dlaczego tak się dzieje? Czy krytyka wynika z potrzeby wyrażenia opinii, złośliwości, czy może z frustracji? Warto zastanowić się, dlaczego zamiast rozumieć, częściej wolimy oceniać i czy takie podejście prowadzi do rozwoju.
Osobowość borderline albo – co byłoby bardziej poprawnym określeniem – zaburzenie osobowości typu borderline, to diagnoza, którą słyszy wiele osób. Jest to jedna z tych przypadłości, które w olbrzymim stopniu obniżają komfort życia i które zdecydowanie wymagają prawidłowej reakcji.
Depresja egzystencjalna nie jest uznanym stanem zdrowia psychicznego. Nie oznacza to, że takie zdarzenia się nie zdarzają. Stan ten przy tym nie jest uwzględniony w tak istotnym dokumencie, jak Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5). Ten używany jest przez wielu psychoterapeutów zajmujących się zdrowiem psychicznym i przypadkami klinicznymi.
Wyjątkowo destrukcyjne zaburzenie osobowości, które zawsze zaczyna się od Conduct Disorder, czyli uporczywej przestępczości nieletnich. Ale tylko co trzeci socjopata jest urodzonym psychopatą.
Św. Tomasz z Akwinu, czerpiąc z dorobku Sokratesa i Arystotelesa, tłumaczy, dlaczego należy działać i doznawać dobrze, czyli na chwałę Stwórcy i ku pożytkowi ludzkiej natury.
Osoba zależna postrzega siebie jako bezbronne dziecko, całkowicie niezdolne do samodzielnej egzystencji. Syndrom ten może wyjaśniać konformistyczną postawę drugoplanowych bohaterów "Lotu nad kukułczym gniazdem".
Wyparcie to jeden z pierwszych mechanizmów obronnych, który zafascynował Zygmunta Freuda. Ma bardzo długą historię badań klinicznych i empirycznych, szczególnie na polu psychoanalizy
Osobowość chwiejna emocjonalnie typu borderline jest zaburzeniem, które dotyka 1-2% . Jest to inaczej osobowość z pogranicza psychoz, nerwic i chorób afektywnych. Osoby nią dotknięte mają ogromny problem z emocjami, ponieważ popadają w różne skrajności. Przy tym zaburzeniu dominuje stałe poczucie pustki wewnętrznej, czyli brak sensu w życiu.
Krzykliwy ubiór, pusta gadanina, teatralna egzaltacja i wulgarny erotyzm. Osoba histrioniczna zawsze chce być w centrum zainteresowania. Co ma do tego fenomen psychopatii?
Osobowość schizotypowa intrygowała psychiatrów już w czasach Kraepelina i Bleulera. Do dziś jednak nie wiadomo, czym tak naprawdę jest to przewlekłe zaburzenie z pogranicza psychozy.
