Psychologia osobowości

Witam wszystkich czytelników. Dziś chciałbym powiedzieć Wam o czymś zupełnie innym. Nie będzie o wycieczce, o fajnej imprezie, nie będzie ptaków, parku czy przepięknego zachodu słońca. Opowiem Wam za to o szczęściu i o spełnianiu marzeń. 

Czy najstarsze dzieci są z reguły bardziej ambitne od pozostałych? Czy najmłodsze dziecko ma większą szansę, by zostać kreatywnym optymistą? Czy środkowe dziecko dostaje najmniej miłości rodziców? Na te i inne pytania pomoże odpowiedzieć teoria kolejności urodzeń.

Większość osób zdrowych (bez fobii), uważa fobie za coś niemal tak egzotycznego i mitycznego jak Yeti czy potwór z Loch Ness - nic bardziej błędnego! Fobie to wcale nie rzadkość, dowiedz się jakie fobie są najczęstsze.

Komunikacja to taka oczywistość, każdego dnia mówimy, piszemy, przekazujemy sobie morze wiadomości bezpośrednio lub za pomocą maila, telefonu, komunikatorów. Rozmawiamy na przeróżne tematy codziennie, począwszy od prostych komunikatów do skomplikowanych i zawiłych kwestii.

Powiedzieć sobie, że kochasz siebie wydaje się być prostym zadaniem dopóki nie stanie się przed lustrem i nie popatrzy w swoje oczy i nie wypowie tych słów. To jak patrzymy na siebie to, co wtedy widzimy, czujemy jest odzwierciedleniem tego, co myslimy i czujemy na swój temat.

Na swojej drodze, którą podążamy przez życie ważne jest odróżniać otwartość na zmiany od braku stałości, stabilności wewnętrznej. Jedno jest uważną gotowością by zmieniać, gdy zmianę uznamy za korzystną, ważną dla nas, naszego rozwoju, jakości życia. 

Pojęcie asertywności pojawiło się w latach 50-tych, jego prekursorami byli Wolper i Salter. Dziś jest nam dobrze znane, ale czy wiemy, co ono tak naprawdę oznacza?

Jedną z metod pracy z wewnętrznym dzieckiem i nad samooceną, jest metoda pisania listu do siebie. Metoda prosta i skuteczna. Prosta, ponieważ nie potrzeba do tego specjalnych przygotowań czy umiejętności; skuteczna, bo wystarczy, że otworzymy się na napisanie do siebie jak do ukochanje osoby, a poczujemy uzdrawiająca moc własnych słów i miłości do samego siebie.

Załamanie nerwowe określane jest również jako kryzys nerwowy, załamanie stresowe czy załamanie psychiczne – wtedy nie wymaga ono specjalistycznego leczenia, co więcej załamanie nerwowe jako choroba nie występuje w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych.

Optymalnym rozwiązaniem byłoby osiągnięcie chwiejnej równowagi pomiędzy ja-identyfikowanym a ja-tożsamościowym. Aktywność, działanie, ale i refleksja. Każdy przechył w jedną lub drugą stronę jest dla człowieka funkcjonującego w świecie wysoce niekorzystny, bo prowadzi do zaburzonego postrzegania rzeczywistości i samego siebie.