Marzenia jak narkotyk

Jesteś znudzony, rozdrażniony, masz dość, wyłączasz się i zaczynasz marzyć. Kreujesz z niewiarygodną perfekcją każdy szczegół Twojego świata. Miejsca, zdarzenia są tak realne, że możesz ich prawie dotknąć, czujesz to, ogarnia Cię radość, pławisz się w niej i za wszelką cenę chcesz tu pozostać. Nagle do tego świata puka rzeczywistość i w jednym momencie wszystko znika. Chciałbyś zamknąć oczy i choćby na chwile jeszcze śnić, ale nie możesz. Zagryzasz zęby i z bólem wracasz do swoich rutynowych obowiązków. Czujesz się bezradny, nie masz siły, szybko dopada Cię znużenie, najchętniej rzuciłbyś to wszystko i uciekł gdzieś. Ból, brak entuzjazmu, frustracja, złość - tak kończy się próba ucieczki z realnego świata.

Nie chodzi o to żeby nie mieć marzeń. Są one bardzo potrzebne, nadają kierunek naszym działaniom. Chodzi o to żeby nie używać ich do ucieczki przed rzeczywistością. Chwilowo działają bardo dobrze, dają nam to czego chcemy – ucieczkę od bólu i natychmiastową przyjemność, ale no dłuższą metę nie będziesz w stanie się tak znieczulać. Po pewnym czasie nawet największa i najpiękniejsza dawka marzeń nie będzie dawać żadnej przyjemności a przynosić tylko większe cierpienie w zderzeniu z tym co Cię otacza.

Dodatkowo te piękne marzenia odsuwają szczęście gdzieś w przyszłość, nie pozwalają cieszyć się życiem teraz, w tym właśnie momencie. Obrazy, które kreujesz w głowie to lista rzeczy, których jeszcze nie masz, bez których w Twoim mniemaniu szczęście jest niemożliwe. A przecież szczęście to stan ducha i umysłu, nie zależy od tego co mamy, czym się zajmujemy i co mówią o nas inni. Masz wszystko żeby być szczęśliwy już teraz, nie musisz na nic czekać.