Mamy przekonujące dowody, by przypuszczać, że już odkąd wymyślono litery, ludzie zmagali się z dysleksją. Pierwsze wzmianki o problemach z czytaniem znajdujemy w pismach Pliniusza w I w. n.e. Niemniej naukowo dysleksję zaczęto badać pod koniec XIX wieku. Dziś mówimy, że dysleksja to specyficzne trudności w nauce czytania lub pisania, przy jednoczesnym poziomie inteligencji w normie lub powyżej.
Celem tego artykułu jest przedstawienie plusów i ewentualnych minusów tej decyzji, obalenie kilku mitów dotyczących jej następstw i wyjaśnienie, po co się takie badania robi i jak mogą wpłynąć na karierę szkolną.
Samo określenie „dysleksja” jest bardzo szerokie. Najogólniej obejmuje ono zespól zaburzeń percepcji wzrokowej, słuchowej oraz integracji percepcyjno-motorycznej. W węższym znaczeniu, „dysleksja” jako odmiana ogólnej dysleksji to specyficzne problemy w czytaniu i pisaniu.
W latach 2002–2005, przez trzy lata moim uczniem był Kamil*. Gdy obserwowałam chłopca podczas pierwszych miesięcy nauki, zaniepokoiły mnie jego trudności w wykonywaniu czynności graficznych, w orientacji przestrzennej oraz opanowywaniu wiadomości i umiejętności przewidzianych programem nauczania we właściwym czasie.
Dysleksja potrafi bardzo utrudnić rozwój człowieka. Zbyt późno zdiagnozowana lub nie leczona może przyczynić się do wyobcowania dziecka czy też nastolatka z grona rówieśników co może pociągać dalsze negatywne skutki rozwojowe.
Artykuł opisuje działanie kwasów Omega 3 na poszczególne obszry organizmu, a mianowicie: układ sercowo-naczyniowy, cukrzycę, nadwagę i otyłość, problemy ze wzrokiem, system nerwowy, depresję oraz inne.
U dzieci w wieku niemowlęcym, poniemowlęcym, przedszkolnym i częściowo wczesnoszkolnym (do ok. 9. r.ż.) nie można jeszcze zdiagnozować dysleksji rozwojowej. Jednak obserwuje się pewne objawy, które sygnalizują możliwość wystąpienia w przyszłości specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu.
Dysleksja, jak wiadomo, nie ułatwia życia, choć wśród wielu nastolatków rozpowszechnia się przekonanie o jej użyteczności jako „taryfy ulgowej” podczas egzaminów. Ten złożony problem dotyczący nauki pisania oraz czytania przekłada się również na kłopoty z przyswajaniem języków obcych.
Orzeczenie o dysleksji nie jest ani rozwiązaniem problemów dziecka, ani przekreśleniem jego sukcesów. Nie zwalnia też nas, ludzi dorosłych z obowiązku podjęcia koniecznych działań.
Żyjemy w bardzo ciekawych czasach, dociera do nas bardzo wiele informacji w bardzo krótkim czasie. Często jesteśmy zmęczeni, mamy dość tego ciągłego pośpiechu, chcielibyśmy zwolnić a przy tym potrafić się skoncentrować , skupić i zapamiętać wszystko co jest nam potrzebne. Tylko jak ?
