Po pierwsze adwokat diabła to ktoś, kto broni sprawy niesłusznej, uważanej za złą lub niewłaściwą. W prawniczym żargonie adwokat to obrońca kogoś, kogo powszechnie uważa się za winnego i kogo mają obciążać ewidentne dowody. Oczywiście komuś takiemu przysługuje prawo do obrony i procesu, ale nawet jego adwokat nie wierzy w to, że jego klient jest niewinny i byłby mocno zaskoczony gdyby w sądzie zapadł właśnie wyrok uniewinniający. W szerszym, nieprawniczym kontekście, używa się określenia „adwokat diabła” na każdego, kto broni złej strony. Na miano „adwokat diabła” może zasłużyć nasz interlokutor, w przypadku którego jesteśmy absolutnie przekonani, ze nie ma racji i którego argumenty do nas nie trafiają i nas nie przekonują. Nie ma racji i tyle.
Drugim znaczeniem określenia „adwokat diabła” jest to nadane przez Kościół katolicki. Adwokat diabła pojawia się w trakcie procesu beatyfikacyjnego. Jego zadanie jest bardzo niewdzięczne. Adwokat diabła ma szukać słabych punktów w argumentacji strony wnoszącej o beatyfikację, sprawdzać czy kandydat na ołtarze zasługuje na to wyróżnienie. Adwokat diabła ma poddawać w wątpliwość zgromadzone dowody i zeznania. Czy to uzdrowienie to faktycznie efekt cudu kandydata na świętego? A może medycyna zna racjonalne wytłumaczenia takiej poprawy stanu zdrowia? Takie pytana zada adwokat diabła w trakcie procesu beatyfikacyjnego. Ciekawą rzeczą jest to, że trochę wbrew nazwie adwokat diabła jest duchownym wyznaczonym przez Watykan, a nie ateistą albo antyklerykałem.Adwokat diabła ma swojego przeciwnika w postaci adwokata Boga. Jak łatwo się domyślić adwokat Boga w trakcie procesu beatyfikacyjnego ma szukać i przedstawiać dowody przemawiające za tym, by kogoś wynieść na ołtarze. Adwokat Boga może liczyć na zdecydowanie większą przychylność niż adwokat diabła. Temu ostatniemu mało kto życzy powodzenia.
