Nie ma nic bardziej modne niż „naturalne wsparcie układu nerwowego”. I nic bardziej pustego niż obietnice, że szczypta ashwagandhy uratuje ci psychikę po dwunastu godzinach przy monitorze i trzech kawach na czczo. Adaptogeny – brzmią egzotycznie, pachną ajurwedą, sprzedają się lepiej niż proteiny.
Ćwiczenia dna miednicy, często niedoceniane w codziennej rutynie, odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu ogólnego zdrowia i dobrego samopoczucia. Choć początkowo kojarzone głównie z przygotowaniem do porodu czy rekonwalescencją poporodową, korzyści płynące z ich regularnego wykonywania są znacznie szersze. Poprawiają stabilność, zapobiegają problemom z nietrzymaniem moczu, a także wspierają zdrowie seksualne zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
Wątroba uczestniczy w wielu fizjologicznych procesach, dzięki którym Twój organizm działa na co dzień bez zarzutu. Aby wspierać jej pracę, rozważ dietę lekkostrawną [1], bazującą na produktach naturalnych, które wspierają jej zdolność do regeneracji oraz funkcje. Co lubi wątroba i jak skomponować posiłki?
Disulfiram to lek, który nie wpływa na działanie układu nerwowego. Pomimo to oddziałuje on na psychikę osoby uzależnionej, która czynność, odbieraną do tej pory jako przyjemną i relaksującą, zaczyna postrzegać jako źródło nieprzyjemnych dolegliwości. Co więcej, wypicie nawet niewielkiej ilości napoju procentowego u pacjenta z tzw. wszywką alkoholową może doprowadzić do znacznego pogorszenia stanu zdrowia. W jaki sposób wpływa to na jego codzienność i samopoczucie?
To nie clickbait. To pytanie, które powinien sobie zadać każdy, kto liczy migdały na wadze kuchennej i zaczyna dzień od zimnego prysznica oraz modlitwy do świętej Leptyny. Bo obsesja zdrowia ma swoją ciemną stronę. I nie – nie chodzi tu o modne zaburzenia odżywiania z Instagrama. Chodzi o realne zjawisko neurologiczne i metaboliczne, które zamienia twoje dobre intencje w koszmar neurochemiczny.
Wiosna kojarzy się z budząca się do życia przyrodą, dłuższymi dniami i ogólnym ożywieniem. Dla wielu osób jest to jednak czas trudny psychicznie. Wiosenna depresja, choć mniej znana niż jej jesienna odpowiedniczka, dotyka znaczną liczbę osób w Polsce.
Na wstępie: tak, twój tłuszcz czuje. I nie mówimy tu o czuciu emocjonalnym. Mówimy o czystej, brutalnej biologii. O zakończeniach nerwowych, które odbierają bodźce, przekazują informacje i regulują twoje życie metaboliczne bez pytania cię o zgodę. Tłuszcz to nie miękki magazyn kalorii, jak próbuje ci wmówić każda reklama diet pudełkowych.
Czas nie płynie. On się wypala. To nie metafora. To biochemiczny fakt. Twój organizm nie ma wbudowanego budzika, który nagle się włącza w dniu śmierci. Ma natomiast coś gorszego – zegar epigenetyczny, który tyka od chwili narodzin. I w przeciwieństwie do klasycznych zegarów ten nie odmierza godzin. On rejestruje uszkodzenia, błędy, zużycie.
Twoje ciało nie chce być szczupłe. Ono chce przeżyć.
Gdybyś miał polegać wyłącznie na wspomnieniach, twoja historia byłaby wybielona. Mózg wygodnie kasuje, wypiera, filtruje. Natomiast ciało – twardy dysk biologiczny – przechowuje pełną wersję zdarzeń, nawet jeśli nigdy nie kliknąłeś "zapisz". Odpowiedzią nie jest filozofia. Tylko dane fizjologiczne: napięcie mięśni, zmiana rytmu serca, wzmożona potliwość, bezsenność, ataki paniki.
