Na czym polega kinesiotaping?
Kinesiotaping to technika opracowana przez japońskiego chiropraktyka dr. Kenzo Kase w latach 70. XX wieku. Polega na aplikowaniu taśmy o właściwościach zbliżonych do skóry – jest ona rozciągliwa, lekka, przepuszcza powietrze i wodę. Celem jej stosowania jest aktywizacja układu nerwowego, mięśniowego i limfatycznego poprzez delikatne uniesienie skóry i poprawę mikrokrążenia.
Kinesiotaping w logopedii – kiedy i dlaczego?
W logopedii kinesiotaping wspiera terapię zaburzeń artykulacyjnych, miofunkcjonalnych oraz problemów z połykaniem, oddychaniem czy napięciem mięśniowym twarzy. Jego działanie opiera się na regulowaniu napięcia mięśniowego – może je zarówno zwiększać, jak i obniżać, w zależności od techniki aplikacji.
Najczęstsze wskazania do kinesiotapingu w logopedii:
-
obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe w obrębie twarzy i szyi,
-
asymetria twarzy (np. u dzieci z porażeniem mózgowym),
-
problemy z połykaniem (dysfagia),
-
zaburzenia funkcji języka (np. ograniczona ruchomość),
-
nieprawidłowe wzorce oddechowe (oddychanie przez usta),
-
wspomaganie terapii po operacjach w obrębie jamy ustnej,
-
pomoc w reedukacji mimiki i pracy mięśni w przypadku jąkania czy mutyzmu.
Jak działa kinesiotaping logopedyczny?
Aplikacje logopedyczne obejmują głównie okolice twarzy, szyi i żuchwy. Odpowiednio przyklejona taśma:
-
stymuluje mięśnie do prawidłowej pracy,
-
poprawia propriocepcję (czucie głębokie),
-
wpływa na ukrwienie i limfatyczny drenaż tkanek,
-
zmniejsza napięcie emocjonalne poprzez działanie sensoryczne.
Co istotne, kinesiotaping nie zastępuje terapii logopedycznej – stanowi natomiast jej ważne wsparcie, pomagając utrwalić efekty ćwiczeń również poza gabinetem.
Bezpieczeństwo i przeciwwskazania
Kinesiotaping jest metodą bezpieczną i nieinwazyjną. Nie powoduje bólu, nie ogranicza ruchu, a dobrze zaaplikowana taśma utrzymuje się na skórze nawet kilka dni. Mimo to istnieją pewne przeciwwskazania:
-
otwarte rany,
-
zmiany skórne (alergie, oparzenia, choroby dermatologiczne),
-
nadwrażliwość na klej w taśmach,
-
nowotwory w obszarze aplikacji,
-
choroby zakrzepowe.
Zawsze przed zastosowaniem tapingu warto przeprowadzić próbę uczuleniową oraz upewnić się, że aplikacji dokonuje specjalista posiadający odpowiednie przeszkolenie.
Dla kogo kinesiotaping?
Z kinesiotapingu logopedycznego mogą korzystać zarówno dzieci, jak i dorośli. Najczęściej technikę tę stosuje się u:
-
niemowląt i małych dzieci z zaburzeniami napięcia mięśniowego,
-
dzieci z zespołami genetycznymi (np. Downa),
-
pacjentów neurologicznych,
-
osób po operacjach ortodontycznych lub onkologicznych,
-
dzieci z seplenieniem, rotacyzmem czy problemami z pionizacją języka.
Podsumowanie
Kinesiotaping w logopedii to nowoczesna, bezpieczna i skuteczna metoda wspierająca klasyczną terapię. Odpowiednio zastosowany może znacząco poprawić efekty pracy logopedy, szczególnie w przypadkach związanych z nieprawidłowym napięciem mięśniowym i zaburzeniami funkcji prymarnych. Kluczowe znaczenie ma jednak wiedza i doświadczenie terapeuty, który potrafi prawidłowo dobrać technikę i miejsce aplikacji taśm.
