W takiej sytuacji za przychód uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy.
Ustawodawca jednak zwolnił podatników z obowiązku ustalania przychodu z nieruchomości w przypadku:
- udostępniania nieruchomości pozostającym z podatnikiem w stosunku pracy, dla którego stanowi ona nieodpłatne świadczenie,
- korzystania z nieruchomości przez właściciela na potrzeby własne lub członków jego rodziny albo oddania nieodpłatnie do użytku na cele działalności naukowej, naukowo-technicznej, oświatowej, kulturalnej, ochrony środowiska, kultu religijnego itp.
Przychody z tytułu nieodpłatnego odstąpienia nieruchomości klasyfikowane są w updof jako odrębne źródło przychodów. Jednakże podatnicy „uzyskujący” taki przychód nie mają obowiązku wpłacania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy. Powinni jednak wykazać ten przychód w zeznaniu podatkowym w rubryce „Inne źródła”.
Przychody podatników będących biorącymi do używania.
Generalnie, jeżeli biorący do używania prowadzi działalność gospodarczą i korzysta w jej prowadzeniu ze składników majątku użyczonych mu przez inne podmioty mogą u niego wystąpić przychody z tytułu otrzymanych świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń.
Zobowiązany jest on wtedy wykazać wartość czynszową, którą stanowi wartość rynkowa czynszu jaką by zapłacił z tytułu odpłatnego odstąpienia przedmiotu użyczenia, jako przychód z działalności gospodarczej w kolumnie „pozostałe przychody”. Jednakże ustawodawca wprowadził wyjątek w regule wg którego przychodem nie jest nieodpłatne świadczenie, które podatnicy prowadzący działalność otrzymali od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Prowadzący działalność jako biorący do używania nie ma jednak prawa do amortyzowania składników majątku będących środkami trwałymi a użyczonych od osób trzecich. Może jednak w całości odnieść w ciężar kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki związane z eksploatacją rzeczy używanych.
Wynika to z istoty umowy użyczenia, gdyż zgodnie z art. 713 kc biorący do używania zobowiązany jest ponosić zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Istotnym jest jedynie, aby ponoszone wydatki miały związek z uzyskiwanymi przychodami.
