1 Według Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - każde posiedzenie sądu jest jawne.
2 Według Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - każdy jest niewinny do czasu udowodnienia mu winy.
3 Pod wyrokiem podpisuje się sędzia, a nie sprzątaczka!
Ale niestety, żyjemy w Polsce. Nie komunistycznej (a szkoda), ale w Polsce, należałoby napisać: demokratycznej, ale demokracja to możliwość wyboru. Wyboru, który nam odebrano. Czyli mamy dyktaturę. Bo jak inaczej można wyjaśnić, że jakiś podrzędny urzędnik sądu, podpisuje się pod nakazałem zapłaty, w nieprzeprowadzonej sprawie?
Ja wiem, za „komuny” bito ludzi (milicja), ale przestępczość była o wiele niższa. Dziś także bije się ludzi, dokonuje aresztowania w taki sposób, jakby do mieszkania osoby aresztowanej wpadła banda bydła, ale nazwanie ludzi postępujących w ten sposób: urzędnikiem państwowym (policjantem), nie chce przejść przez gardło — ludzie ci drą ryja: „gleba, gleba”, „za co jestem aresztowany?” — pyta brutalnie potraktowany Polak — odpowiedź urzędnika państwowego: „gleba, gleba!”. Policjant, który w ten sposób łamie prawo, przestaje być policjantem, pomimo orzełka na czapce i staje się zwyczajnym bandytą.
Jak więc należy nazwać „sądowy nakaz zapłaty”, który komornikowi daje władzę wykonawczą, a nie podpisał go sędzia, gdyż wina (dług) nigdy nie zostały udowodnione (stwierdzone)? Czy taki nakaz nie powinien nosić miana „papieru toaletowego”? Chyba tak, bo w żaden sposób nie jest żadnym wyrokiem sądu ogłoszonym publicznie (Konstytucja RP) — czyli w obecności osoby, której sprawa dotyczy.
Ale sądowy nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawcze, gdzie według artykułu 505(32): „dowodów nie dołącza się do pozwu” — co za bzdura?
„Postępowanie przeprowadzono na podstawie twierdzeń powoda” — co zrobiono? Jakie postępowanie? Podrzędny urzędnik przyklepał wyrok bez przesłuchania pozwanego! Jakie tu przeprowadzono postępowanie? Kto brał udział w takim "postępowaniu" - dwie kartki papieru?
Najwyższe akty normatywne gwarantują (jedynie w teorii) w sądzie obecność osoby pozwanej, której należy udowodnić winę. Jak można udowodnić winę komuś, kto nie tylko nigdy nie stanął w sądzie, ale też nigdy nie wiedział o prowadzonym przeciwko niemu „postępowaniu”, bo powód podał zupełnie inny adres zamieszkania pozwanego i nie zrobił tak przypadkiem, a postąpił w ten sposób według zamierzonego sposobu działania, mającego na celu wyłudzenie pieniędzy.
Co może zrobić osoba, która taki nakaz otrzymała doręczony przez komornika? Chyba jedynie zawołać: „komuno wróć!”.
Oczywiście są wyjścia, ale mało który prawnik (darmowy) właściwie doradzi. Jakie jest wyjście z tej sytuacji?
Jednym wyjściem jest złożenie wniosku o przywrócenie możliwości złożenia sprzeciwu, gdzie należy umotywować dlaczego wówczas złożenie sprzeciwu nie było możliwe. I jednocześnie złożyć sprzeciw od nakazu sądowego: „Nie brałem żadnego kredytu!”. Nawet jeżeli brałeś kredyt, powód zazwyczaj nie posiada umowy kredytu podpisanej twoją ręką, a jest to jedyny dokument, który może tobie zaszkodzić. Więc warto iść do sądu i sprawdzić, czy w aktach sprawy znajduje się umowa.
Są ludzie, którzy próbują coś zdziałać w oparciu o ustawę o ochronie danych osobowych, gdzie przepisanie cesji jest nielegalne, ale nie zanotowano dotychczas przypadku, żeby w ten sposób udało się cokolwiek uzyskać.
Oczywiście istnieje jeszcze jedno wyjście: „ogłoszenie upadłości konsumenckiej”. W takim jednak przypadku ofiara e-sądu traci majątek, o ile go posiada. Ale nawet ogłoszoną upadłość można podważyć, jeżeli dłużnik nie wykaże jakiegoś długu, o którym akurat mógł wcale nie wiedzieć.
Co można powiedzieć o milionach Polaków, których taka sytuacja dotknęła? Nazwać ich „głupimi”? Czy winą obywatela jest fakt, że prawo nie istnieje dla tych, którzy nie posiadają pieniędzy na obronę lub konsultują się z kolejnymi darmozjadami-prawnikami? Zważ na fakt, że dziś, nawet jeżeli nie miałeś żadnego długu, możesz w każdej chwili stać się dłużnikiem. Nie chroni cię żadne prawo. Wpis na "czarną listę dłużników" czasem przynosi dobry efekt.
