Podmiotem tego wykroczenia może być osoba ustawiająca znaki lub sygnały lub osoba wydająca pozwolenie ich ustawienia niezgodnie z przepisami, tj zarządca lub właściciel drogi wewnętrznej.
Zgodnie z art. 10 ustawy prawo o ruchu drogowym zarządzanie ruchem na drogach wewnętrznych, w tym w strefie zamieszkania i strefie ruchu należy do podmiotu zarządzającego tymi drogami. Jednocześnie zarządca takiej drogi został upoważniony do jej oznakowania, z tym że obowiązany jest stosować znaki i sygnały drogowe oraz zasady ich umieszczania wynikające z prawa o ruchu drogowym i przepisów wykonawczych oraz ponosić koszty ich znakowania.
Za drogę wewnętrzną uznaje się - zgodnie z ustawą o drogach publicznych - drogę nie zaliczoną do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogę na osiedlu mieszkaniowym, dojazdową do gruntów rolnych i leśnych, dojazdową do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, a także plac przed dworcem kolejowym, autobusowym, centrum handlowym oraz pętlę autobusową. Na drogach tych można tworzyć strefę zamieszkania lub strefę ruchu.
Zarządzanie ruchem na drogach wewnętrznych należy do podmiotów zarządzających tymi drogami. Do nich też należy ustalenie organizacji ruchu na drogach – wyposażenie dróg w znaki i sygnały drogowe, na własny koszt, według zasad prawa o ruchu drogowym. Nadzór nad zarządzaniem ruchem na drogach wewnętrznych przekazano wojewodzie.
Wykroczenie z art. 85a kodeksu wykroczeń jest zagrożone karą grzywny. Do wysokości kary ma zastosowanie art. 24 k.w., który ustala je na poziomie od 20 do 5000 zł.
Nie stanowi takiego wykroczenia niezgodne z przepisami oznakowanie połączeń dróg wewnętrznych z drogami publicznymi. W myśl art. 8 ust. 4 u.d.p. oznakowanie połączeń dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz utrzymanie urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanych z funkcjonowaniem tych połączeń, należy do zarządcy drogi publicznej.
