W takiej sytuacji stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Pracy w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy.
Na podstawie tych przepisów pracownik, który nie może stawić się w pracy, ma obowiązek niezwłocznie powiadomić swojego pracodawcę, że nie będzie go w pracy i jak długo ta nieobecność będzie trwała( musi to zrobić nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy przed końcem zmiany).
Pracownik może nie dotrzymać terminu powiadomienia tylko, gdy zajdą szczególne okoliczności np. trafił nieprzytomny do szpitala, jest obłożnie chory, a jego bliscy nie mogą o tym powiadomić.
Prawo pracy dopuszcza różne sposoby usprawiedliwienia nieobecności w pracy. Pracownik może to zrobić telefonicznie, faksem, listem poleconym.
Pracownik musi odpowiednio udokumentować przyczyny swojej nieobecności w pracy.
Dowodami będą :
zaświadczenie lekarskie - zaświadczenie powinno być wystawione na specjalnym druku do ZUS ( jeżeli choruje pracownik lub bliska mu osoba)
imienne wezwanie - do sądu, prokuratury, na policje lub do sądu grodzkiego pisemne oświadczenie pracownika - że musiał opiekować się dzieckiem (podając przyczyny tej opieki), był w podróży służbowej w nocy i ze względu na czas w jakim ja zakończył, nie mógł odpowiednio odpocząć.
Oświadczenie pracownik dostarcza pracodawcy następnego dnia po dniu jego nieobecności, a zwolnienie lekarskie w ciągu 7 dni od daty jego wystawienia.
Podstawa prawna : Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej ( DzU nr 60/96, poz. 281 ze zm.)i art 1672 Kodeksu pracy.
