Przyjmuję zlecenia na artykuły, opracowania, teksty SEO i podobne
Głównie nauka i przyroda, a także twórczość Stanisława Lema
Wielu osobom wydaje się, że ocieplenie klimatu następuje liniowo w zależności od naszej emisji gazów cieplarnianych. Niestety, nie wygląda to tak prosto. Symulacje komputerowe wykazują istnienie punktów krytycznych, po przekroczeniu których zmiany zachodzą w przyspieszonym tempie, a ich cofnięcie do stanu poprzedniego staje się niemożliwe (w skali czasowej porównywalnej z czasem życia ludzkiej cywilizacji). Dzieje się tak, ponieważ system klimatyczny Ziemi reaguje na wymuszenia sprzężeniami.
Początek zimy nie wydaje się na pozór odpowiednim czasem na to, aby pisać o globalnym ociepleniu. Jest to jednak – paradoksalnie – czas jak najbardziej właściwy. Kiedy na dworze chłód, zwiększa się znacznie nasze zapotrzebowanie na energię pod każdą postacią. Słusznym więc będzie zastanowić się nad tym, że gospodarka emituje tak zwane gazy cieplarniane między innymi przy spalaniu paliw kopalnych – koniecznym także po to, by nam tę energię dostarczyć.
Niestety idee ochrony środowiska nie są popularne wśród chrześcijan, a już zwłaszcza wśród katolików. Oni wiedzą na ogół, że popiera je Papież Franciszek, ale jest to tylko jedną więcej przyczyną, dla której nauczanie Franciszka jest kontestowane – zwłaszcza przez katolickich tradycjonalistów. Przeciwstawiają go oni rzekomo bardziej wiarygodnemu Benedyktowi XVI, ale zwykle nie zdają sobie sprawy, że i jemu leży bardzo na sercu sprawa ochrony środowiska.
Nie możemy pozwolić sobie na rezygnację z drewna pozyskiwanego w lesie jako surowiec. Jest on niezbędny w wielu gałęziach gospodarki, jak budownictwo, górnictwo, kolejnictwo czy meblarstwo. Jest niezbędny też w sztuce – jak rzeźba czy muzyka (wiele instrumentów jest drewnianych). Musimy więc sadzić i odpowiednio pielęgnować lasy gospodarcze, tak aby dostarczały nam drzew równych, prostych, zdrowych i pozbawionych zbyt nisko wyrastających gałęzi – a więc zupełnie innych niż w lesie naturalnym.
Nawet wśród osób rozumiejących znaczenie martwego drewna dla przyrody, zgoda na jego pozostawienie w ekosystemie ulega często zawieszeniu w przypadku rozległych zaburzeń spowodowanych na przykład pożarem, huraganem czy gradacją niektórych owadów. Gdy w krótkim czasie dochodzi do masowej śmierci drzew na znacznym obszarze, leśnicy są przerażeni „klęską ekologiczną” i zaraz przystępują do „zrobienia porządku” przez usunięcie masy martwego drewna i do „odbudowy drzewostanu”. Ale czy słusznie?
