Czym jest Skandynawia?
Zgodnie z tradycją miano Skandynawii przysługuje trzem krajom Europy Północnej – Szwecji, Norwegii oraz Danii. Ze względu na bardzo silne więzi kulturowe i polityczne z wymienionymi państwami, do Skandynawii zaliczana bywa również Islandia.
Jedną z cech łączących wszystkie kraje skandynawskie są warunki klimatyczne. Niskie temperatury, duża ilość opadów i wysoka wilgotność wystawiają na próbę zarówno przyrodę, jak i mieszkańców. Ten nieprzyjazny, surowy klimat wpłynął nie tylko na ludzi i ich kulturę, ale również na ich jadłospis.
Ryby w kuchni skandynawskiej
Położenie geograficzne oraz klimat – choć uważane za tak nieprzyjazne – z punktu widzenia dietetyki okazały się prawdziwym błogosławieństwem dla ludów północy. Niemal nieograniczony dostęp do zasobów zimnych wód Morza Północnego sprawił, iż to właśnie z ryb i owoców morza Skandynawowie uczynili podstawę swojego wyżywienia. Wysoki poziom spożycia darów morza bogatych w kwasy omega-3 – zwłaszcza w kwas eikozapentaenowy (EPA) oraz kwas dokozaheksaenowy (DHA) – sprawia, iż współcześni potomkowie wikingów cieszą się doskonałym zdrowiem, a przeciętna długość ich życia jest wyraźnie większa, niż u pozostałych Europejczyków.
Różnorodność diety wikingów
Nie ulega wątpliwości, że ryby i owoce morza to produkty niezwykle wartościowe. Jednak sekretem zdrowej diety jest nie tylko wartościowość, ale i różnorodność. W przypadku kuchni skandynawskiej taką właśnie niezwykle zdrową różnorodność zapewniają potrawy mięsne z dużą zawartością tłuszczów zwierzęcych (występujące w nich kwasy omega-6 pozwalają zachować równowagę lipidową osobom spożywającym duże ilości kwasów omega-3), występujące w wielu wariantach produkty mleczne, kiszone lub kwaszone warzywa (źródła dobrej jakości węglowodanów o właściwościach mocno alkalizujących), typowe dla krajów północy wartościowe zboża (owies i żyto), a także owoce na czele z niezwykle popularną (zwłaszcza w Norwegii) żurawiną.
Naturalna kuchnia skandynawska
Różnorodność diety i wartościowość poszczególnych jej składników są ważne, ale sposób oraz miejsce ich pozyskiwania również nie pozostają bez znaczenia. Produkty trafiające na stoły w przeciętnej skandynawskiej kuchni pochodzą w dużej mierze nie z hodowli, ale ze środowiska naturalnego. Dotyczy to zarówno ryb i mięsa (np. reniferów), jak i owoców leśnych oraz miodu pozyskiwanego w miejscach, gdzie nie sięgają ślady cywilizacji.
