Siłownie zewnętrzne - bardzo ważne jest, żeby sobie to uświadomić - powstają jako dobro wspólne. Oczywiście, że formalnie ktoś na pewno jest ich właścicielem, jednak są tworzone po to, aby korzystać z nich mógł każdy. Skupmy się jednak na inwestorach. Mówiąc krótko - zainteresowany taką siłownią może być każdy podmiot: gmina, firma, spółdzielnia mieszkaniowa. Gminy tego rodzaju urządzenia ustawiają na skwerach i w parkach, deweloperzy wzbogacają nimi ofertę swoich osiedli, a spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe zagospodarowują własne tereny zielone. Są także siłownie, których właścicielem jest formalnie powiat albo jakaś firma spoza branży budowlanej.
Inwestor nie musi spełniać żadnych wyśrubowanych wymagań - musi po prostu mieć odpowiedni status względem kawałka, niewielkiego zresztą, terenu, na którym można by postawić siłownię. Nie musi to być zresztą ani prawo własności, ani dzierżawy - siłownie są często stawiane na terenie, którym inwestor rozporządza na podstawie umowy cywilnoprawnej, więc kwestie formalne są najmniejszym ograniczeniem. W przypadku podmiotów gospodarczych całość jest banalnie prosta, natomiast gmina zwykle musi rozpisać przetarg. To największa bolączka, bo tych jeszcze nie pisze się dobrze - zwykle to kopia innego dokumentu, często zresztą znalezionego przypadkowo. Inwestor jednak stawia wymagania, a firma je realizuje. To zresztą najważniejszy powód, dla którego warto ideę siłowni propagować - świadomy inwestor to zadowoleni mieszkańcy i siłownie, które są czymś więcej niż tylko ozdobą.
Z siłowni może korzystać prawie każdy. Oczywiście zawsze pojawiają się pewne ograniczenia, ale jak do tej pory chyba nie ma bardziej dostępnej opcji ćwiczeń dla wszystkich pokoleń.
