Wiele spośród osób występujących publicznie ma swoje własne sposoby na to by uczynić prezentację ciekawą, by zmniejszyć stres czy by przekonać publiczność do swojego punktu widzenia. Więc jeśli zapytasz kilku różnych prezenterów co jest źródłem ich sukcesów, mogą dać ci całkowicie inne odpowiedzi. Jeśli jednak zamiast pytać, zaczniesz Icg obserwować, możesz zauważyć pewne wspólne elementy. Najważniejszym z tych powtarzających się elementów jest to że takie osoby mówią z pasją. W tym co mówią i jak o tym mówią, w ich tonie głosu i w całej ‘aurze’ którą wokół siebie roztaczają można wyczuć, że sami są głęboko zaangażowani w temat o którym opowiadają widowni.
Czy zdarzyło ci się kiedyś że słuchałeś prelegenta który mówił coś w rodzaju „Całym sobą wierzę w to, że....”, lub „naprawdę się cieszę że doszedłem do...” i nie czułeś cienia zainteresowania? Jeśli tak to ta osoba całą swoją subkomunikacją musiała pokazywać coś zupełnie odwrotnego. Pasja jest bardzo ważna, ale by ją pokazać (i wyzwolić w innych) nie wystarczą słowa. Trzeba naprawdę ją poczuć i doświadczyć w swoim ciele by móc niejako wyemitować ją na zewnątrz – na inne osoby. I jest to prawdopodobnie najprostsza rzecz jaką każdy kto występuje publicznie może zrobić by ożywić prezentacje publiczne, by uczynić je lepszymi.
Mówienie z pasją nie musi wcale oznaczać że będziemy biegać po scenie z twarzą czerwoną od emocji i krzyczeć na cały głos. Możemy pokazać zaangażowanie na wiele innych sposobów, choćby opowiadając historię o tym jak się w coś zaangażowaliśmy. Możemy używać humoru i pokazywać różne emocje, także takie które nie są uznawane za pozytywne. Możemy pokazywać współczucie dla kogoś, czy mówić o żalu utraty czegoś. Chodzi o to by pokazać ludziom kim naprawdę jesteś, zamiast pokazywać im slajdy PowerPointa i czytać z nich tekst.
By to zrobić musisz tez usuną wszystkie bariery pomiędzy tobą a słuchaczami. Takimi barierami może być na przykład pokaz slajdów, lub sytuacja w której czytasz tekst z kartki. Czy jest możliwe być mówił na przykład „I rzeczą którą zawsze w głębi serca wierzyłem, jest to że...” czytając to z kartki lub ze slajdów i był przy tym odebrany jako autentyczny? Wierz mi że nie. By to zabrzmiało szczerze musisz patrzeć na ludzi i być z nimi w bezpośrednim kontakcie. Odrzuć więc bariery i wyjdź do ludzi.
