Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, jak pracownik powinien rozliczyć darowiznę otrzymaną od pracodawcy. Pracownik spółki znalazł się w bardzo trudnej sytuacji materialnej ze względu na poważną chorobę dziecka. Zakład pracy postanowił udzielić wsparcia finansowego w postaci darowizny w wysokości 2,5 tys. zł.
Według warszawskiej izby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.
Podstawowym elementem niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.
Decydujące znaczenie w kwe-stii opodatkowania czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony. O tym, czy czynność ma charakter darowizny, czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego, powinna przesądzać zawarta na tę okoliczność umowa.
Jeżeli udzielona przez zakład pracy kwota finansowej pomocy stanowi darowiznę pieniężną na rzecz pracownika, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymanych środków.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 stycznia 2010 r. (nr IPPB2/415-653/09-2/AS).
