Jeżeli jesteś jednym ze śmiałków, który chce rozpocząć swoją przygodę w tej niezwykłej krainie, zapraszam Cię do wspólnej podróży.
Przenieśmy się do roku 2737 przed naszą erą, do chińskiego cesarza Shennong. To właśnie on jako pierwszy, całkiem przypadkowo zaparzył pierwszy listek herbaty. Jak głosi legenda, herbata którą zaparzył miała wyleczyć go z choroby. Ale to tylko legenda.
Prawdziwe, pierwsze informacje o parzeniu listków herbaty pochodzą z ósmego wieku przed naszą erą. Zawarte są w księdze chińskiego pisarza Lu Yu pod tytułem „Święta księga herbaty". Lu Yu bardzo szczegółowo opisał proces uprawy herbaty, sposób jej parzenia i co najciekawsze - sam krzew herbaciany. Od tamtego czasu w Chinach prężnie rozwija się przemysł herbaciany, a obecnie Chiny są największym dostawcą herbat na całym świecie.
Pierwsza herbata poza Chinami pojawiła się w 803 roku naszej ery za sprawą mnicha Dengyo Daishi. To właśnie on odkupił nasiona od jednego z chińskich plantatorów i przewiózł je do Japonii, gdzie prawie natychmiast rozpoczęto jej uprawę. W obu państwach pojawiła się ceremonia picia herbaty, związana z jej kultem i wysławianiem. W Japonii, herbata stała się napojem ważnym, którego picie wiąże się z ascetyczną filozofią oraz estetyką buddyzmu zen, zwaną Cha-no-yu. W Chinach picie herbaty związane było z taoizmem i konfucjanizmem. Znaczenie miały również wierzenia i praktyki różnych ludów, które zamieszkiwały ten kraj. Obecnie praktykuje się tam tak wiele ceremonii picia herbaty(a zdecydowana większość jest typowym kultem herbaty), że można odróżnić jedynie charakterystyczne cechy ceremonii dla danych mniejszości narodowych.
Od piątego wieku herbata szybko zaczęła podbój reszty świata. Zajęła Mongolię, Tybet, oraz mniejsze kraje sąsiadujące. Dopiero w szesnastym wieku dostała się w ręce Rosjan - cesarz Chin wysłał paczkę herbaty dla cara Michała I Romanowa, który utrzymywał z nim stosunki dyplomatyczne. Zachodnia Europa poznała herbatę dzięki informacjom jezuity J.P. Maffei'a, który wspominał o niej w swoim dziele: „Historia Indii". Do środkowej europy pierwsze liście herbaty trafiły dzięki Holendrom w siedemnastym wieku. Na wyspy przywiózł ją Thomasa Garraway dokładnie w 1659 roku.
W Polsce, jako pierwszy zasmakował herbaty król Jan II Kazimierz. Jednak dopiero osiemnasty wiek i dobre stosunki handlowe z Anglią pozwoliły rozwijać się tradycji picia herbaty. Początkowo była częstym gościem na stołach królewskich, magnackich, szlachty oraz bogatych mieszczan. W następnym wieku sprowadzono samowary, a herbata stała się dostępna dla wszystkich i coraz bardziej powszechna.
Ludzie zaczynali poznawać jej właściwości lecznicze i ogromną różnorodność. Przemysł herbaciany zaczął się rozwijać, powstały nowe ceremonie picia herbaty, a ona sama stała się symbolem dobrego gustu i wyrafinowania.
