Założeniem regulacji dotyczącej postępowania przed wojewódzkimi komisjami do spraw orzekaniach o zdarzeniach medycznych było stworzenie alternatywnego sposobu dochodzenia roszczeń przez pacjentów i uniknięcie długotrwałych postępowań sądowych. Tymczasem zainteresowanie możliwościami, jakie stwarzają te przepisy, jest niewielkie.
Jednoznacze wykazanie w konkretnej sytuacji błędu medycznego jest niezwykle trudne. "Primum non nocere"- po pierwsze nie szkodzić, to naczelna zasada etyczna zawodów medycznych. Zakładając, że właśnie ona przede wszystkim przyświeca lekarzom w ich pracy, nie każdy błąd, sam przez się, będzie powodował powstanie odpowiedzialności.
W przypadku śmierci bliskiej osoby na skutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia od osoby zobowiązanej do naprawienia szkody możemy domagać się nie tylko zwrotu kosztów leczenia i pogrzebu, w niektórych sytuacjach renty lub stosownego odszkodowania. Od 2008 r. poszkodowanym przysługuje równiez roszczenie o zadośćuczynienie.
Arystoteles twierdził, że prawdziwą sprawiedliwością jest przeżyć to, co uczyniło się innym. Ciężko zastosować się do tych słów. Co więcej, nie znalazłby się nikt skory do przeżycia wydarzeń niemiłych, jakie wyrządziło się innym. W państwie prawa sprawiedliwość społeczna musi zatem oprzeć się na innych normach, m.in. na reguły ekwiwalencji.
Niestety, ale pewnych wydarzeń nie da się przewidzieć. Takowe zdarzenia losowe niosą ze sobą ból i cierpienie, z reguły wiążą się ze stratami finansowymi. Na szczęście możemy ubiegać się o świadczenia z tego tytułu, a mianowicie odszkodowanie lub/i zadośćuczynienie. Przyjrzyjmy się więc bliżej kwestii dochodzenia odszkodowania po wypadku...
Ostatnio pisałem o odszkodowaniach. Tym razem poruszę tematykę podobnego świadczenia po śmierci osoby bliskiej, które notorycznie mylone jest z odszkodowaniami, jednak rożni się pewnymi zasadniczymi cechami...
Miałeś wypadek samochodowy, ubiegałeś się o uzyskanie odszkodowania, ale firma ubezpieczeniowa przyznała rażąco niską kwotę? Nie jesteś wyjątkiem! Zaniżanie wypłacanych odszkodowań, to częsta praktyka stosowana przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe. Jak sobie radzić w takiej sytuacji?
W polskim systemie prawnym naczelną zasadą odpowiedzialności odszkodowawczej jest zasada winy, która w sferze przepisów dotyczących odszkodowań znajduje swą najpełniejszą egzemplifikację w treści przepisu art. 415 k.c.
W judykaturze zarysowuje się tendencja do zasądzania coraz wyższych kwot odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu wypadków komunikacyjnych oraz inncyh zdarzeń losowych, z których wynikła szkoda na osobie zwłaszcza w postaci uszczerbku na zdrowiu.
Podstawą roszczenia o zadośćuczynienie jest krzywda czyli szkoda niemajątkowa. Zadośćuczynienie może być przyznane poszkodowanemu tylko w wypadkach wyraźnie wskazanych w ustawie. Jest nim m.in. przepis art.445 k.c., który przewiduje przyznanie poszkodowanemu zadośćuczynienia w razie uszkodzenia ...
