Badając przeszłość, często zastanawiałem się, dlaczego określenia „Ariowie” i „Słowianie” bywają używane tak, jakby dotyczyły dwóch odrębnych cywilizacji. Obie nazwy wywodzą się przecież ze wspólnego indoeuropejskiego pnia. A jednak w folklorze Ariowie nierzadko przedstawiani są jako mityczni przodkowie, niemal nadludzcy pionierzy, podczas gdy Słowianie jawią się jako ich ziemscy, zapomniani potomkowie. Skąd wziął się ten podział i co może nam powiedzieć o ludzkim postrzeganiu własnej historii?
W wierzeniach Słowian energia żeńska i męska nie znały sztywnych granic płci. Męska siła Peruna i żeńska opiekuńczość Mokoszy współistniały w harmonii, przenikając życie codzienne. Czy mężczyzna mógł nosić w sobie intuicję ziemi, a kobieta moc gromu? Współczesne pytania o te energie znajdują echo w słowiańskim spojrzeniu na świat. Zbadajmy, jak nasi przodkowie widzieli ten dualizm i co ich podejście mówi nam o nas samych współcześnie.
Słowianie i Polanie – dwa określenia często mylone, choć dzieli je czas i kultura. Słowianie, dawni mieszkańcy Europy, żyli w harmonii z naturą i świętymi prawami. Polanie, plemię zachodniosłowiańskie, weszli na drogę państwowości, tracąc pierwotną tożsamość. Od umiaru w piciu miodu po wpływy chrześcijańskie – różnice są wyraźne. Wyjaśnijmy, kim byli Słowianie, jak Polanie się zmienili i dlaczego nie warto mieszać ich historii.
Ludzka niewiedza prowadzi do wielu konfliktów w życiu osobistym. Przeszłość już się wydarzyła, a potrzeba doświadczania na drodze rozwoju duchowego, zmieniła sytuację z sielankowego życia słowiańskich klanów w praworządnym państwie. Dziś nie da się tego odbudować, bo nie przyszliśmy na świat, aby być zadowolonym z życia.
Spośród wielu tradycji o przeszłości wciąż w sercach i umysłach mieszkańców wschodnich terenów Europy, żywa pozostaje legenda o Domowoju. Domowoj bywa czasem niesłusznie nazywany Domowikiem lub Domownikiem. Domowoj jest imieniem własnym, a nie nazwą.
W Rosji istniała Księga Pożegnania (Книга напутствия), w Egipcie, Tybecie, Indiach mówimy o Księdze Umarłych, ale taką księgę posiadali także Słowianie. Poniżej przedstawiam nieco informacji o pochówku słowiańskim, ale też o ciekawostkach, zasadach i obrządkach przed pogrzebem.
W nowej erze, gdy zaczął dominować kościół katolicki, wszystko co niezrozumiałe, miało pochodzić od demonów lub być miejscami kultu pogańskich bogów. Rzeczywistość wygląda inaczej i ci właśnie kościelni mędrcy okazali się największymi ignorantami.
Współczesny termin kazirodztwo powstały obecnie w celu wypaczania pojmowania rzeczywistości (podobnie jak wiele innych), pierwotnie dotyczył wyłącznie stosunków pomiędzy przedstawicielami Wielkiej Rasy i pozostałych, ale nie brata i siostry.
Nie uważam za słuszne nazywanie astrologią słowiańskich Gmachów było poprawne, ale dla zrozumienia tematu można takiego terminu użyć. Pierwotnie ustalenia służyły nadzorcom klanów przypisaniu cech człowieka w stosunku do późniejszych czynów.
Duża część historii została zakryta nieprzebytą mgłą, ale wciąż ciekawostki wypływają na światło dzienne. I dlatego też wiedza poszerza się z każdym dniem, możemy odkrywać i poznawać.
