Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami. Wprawdzie pogoda jest bardziej jesienna niż zimowa, jednak wystawy sklepowe i uliczne iluminacje przypominają nam o nadchodzących Świętach. Dla wiekszości z nas zaczął się czas intensywnych porządków i zakupów.
Opowieść o początku znajomości, która miałą twać, lecz nie znałą swojej przyszłości. Czekanie i bezgraniczna tęsknota dodało zbyt wiele goryczy i tak gorzkiemu życiu. Piekny, słodki początek złego końca, o którym na razie cisza.
Pewnego dnia życie postawiło przede mną kolejne wyzwanie. Okazało się że jestem w ciąży. Trzymałam w ręku test ciążowy a w głowie kłębiło się tysiace pytań i wątpliowści. Być mamą to odpowiedzialne zadanie. Czy sobie z nim poradzę?
Nie wiem jak jest teraz, ale kiedyś każda mama śpiewała ją dziecku. Otulające i bezpieczne przytulenie, cichy nucący głos, słowa, które dają nadzieję na gwiazdki z nieba...To wszystko razem - moim zdaniem - to magiczna moc miłości zamknięta w kołysance.
Może to specyficzny przedświąteczny nastrój, a może szarość za oknami i widok jarzącej się kolorami wystawy sklepu z zabawkami dla dzieci - nasunęły mi się wspomnienia? Nie wiem, ale opowiem wam o moim wnuku Pawełku. Było to wiele lat temu.
Po śmierci Czesława Niemena w 2004 roku, prawa autorskie do jego utworów odziedziczyła żona artysty – Małgorzata Niemen. Od tego czasu wydaje się, że wdowa po Niemenie nieustannie toczy spory związane ze spuścizną spadkodawcy.
Pragnę zaprezentować Państwu wiersz autorem którego jest życie , a do napisania którego przyczynila się pewna osoba mająca ogromne serce , i jeszcze większą duszę.
Zbigniew Matyjaszczyk - Opowiadanie częściowo poetyckie, z nutką erotyki, zmysłowości, zanurzenia w świecie fantazji, pragnień i wspomnień. Zapraszam na stronę autorską.
Chciałabym się podzielić swoją twórczością. Wyrazić swoje emocje za pomocą słów, które dzięki natchnieniu układają się w liryczną całość. Może to co płynie z głębi mego serca sprawi, że na czyjejś twarzy zagości uśmiech. Zapraszam do mej duszy!
Czarne, cuchnące dłonie zbliżały się nienaturalnie szybko. Świadomość ich rychłego i nieuniknionego dotyku paliła skórę na całej twarzy. Dopadły do szyi oplatając ją jak wąż. Od razu rozpoczęły swoje upiorne dzieło wyciskając życie z ciała bezbronnego człowieka.
