Kultura i Sztuka

Wiadomo: każdy potrafi pisać. To żaden problem! Usiąść i napisać powieść.

Caigentan - Zbiór niezwykle rozbudowanych utworów obrazujących sentencje trzech prądów filozoficznych: Buddyzm, Taoizm i Konfucjanizm. Idąc za słowami mojej przyjaciółki QiWen nie zawaham się potwierdzić, iż dawne chińskie formy literackie mają niezwykłą moc. Pisane w starochińskim języku i adresowane do niezbyt szerokiego grona czytelników. Cóż, są przecież tworem elitarnym i takim też z pewnością pozostaną na zawsze.

Ostatnio jest moda w mediach na muzykę i postać Piotra Rubika. Warto jednak zadać sobie pytanie, czy muzyka tworzona przez artyste faktycznie zasługuje na tak wielki aplauz i czy moda ta szybko przeminie, czy będzie aktywna przez wiele, wiele lat?

Pani Qi Wen w swoim najnowszym artykule dla naszego ośrodka napisała: \"Niech rozkwita sto kwiatów, niczym bujnie rozkwitający bukiet barwiący ogród twórczości literackiej...\"

Recenzja Spektaklu TEatru Polskiego \"Terrordrom Breslau\"

Recenzja premiery Teatru Polskiego we Wroclawiu

Każdy kto czytał Sprawy Konfucjusza lub spotkał się ze sławnymi Dialogami tak naprawdę trzymał w ręce jedynie namiastkę wartości literackich starych Chińskich dzieł literatury klasycznej i nauk filozoficznych. Także pojawiające się w czasopismach tzw. powiedzonka daleko odbiegają od prawdziwej wartości jaką niesie ich treść. Czy zatem jest sens by pojawiły się polskie przekłady chińskich skarbów literatury?

Że jest to musical, nie ma wątpliwości - w kilkunastu momentach aktorzy tańczą i śpiewają.

Dla niejednego europejskiego znawcy sztuki tradycyjna, klasyczna kaligrafia chińska jest równie niezrozumiała i frapująca jak abstrakcyjny pejzaż dla kompletnego amatora. Jaki był sens tworzenia takiego "dziwacznego" pisma? Niestety ten temat pozostaje dla niego zamknięty, reguły nim rządzące i odmiany stylistyczne przechodzą jego pojęcie - w jaki sposób wobec tego je oceniać?

Wszędzie w miastach były sklepy z książkami i obrazami. Stare księgi i obrazy sprzedawane były przeważnie razem. W większych miastach i ośrodkach kulturalnych handel sztuką lokował się z zasady na głównej ulicy. W Pekinie na przykład na ulicy LiuliChang.