Wysokość tego podatku będzie zależna od stopnia pokrewieństwa, które łączy spadkobiercę ze spadkodawcą oraz obdarowanego z darczyńcą. I jest tym wyższa, im to pokrewieństwo jest dalsze. Najwyższy podatek muszą zapłacić osoby niespokrewnione.
I grupa podatkowa: wchodzą tutaj spadki i darowizny od teściowej, teścia, synowej oraz zięcia. Może znaleźć się tutaj także spadek (darowizna) od członka najbliższej (podatkowej) rodziny (np. rodzica), gdy spadkobierca (obdarowany) nie spełni wymaganych warunków zwolnienia podatkowego, a wiec w ciągu pół roku nie zgłosi spadku (darowizny) w urzędzie skarbowym lub przyjmie pieniądze z darowizny bez pośrednictwa banku czy poczty.
II grupa podatkowa: dalsza rodzina (m.in. ciotki i wujkowie).
III grupa podatkowa: osoby niespokrewnione, a także członkowie dalsze j rodziny, którzy nie należą do II grupy podatkowej.
Gdy spadkobiercy (obdarowanemu) nie przysługuje zwolnienie od podatku, bo spadek (darowiznę) otrzymał od kogoś z dalszej rodziny lub od teściowej, to w takim przypadku musi on złożyć zeznanie podatkowe.
W tym celu składa się formularz SD-3 ("Zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych"). Jest to formularz podobny do SD-Z2. Dodatkowo dochodzą w nim rubryki, w których trzeba określić wysokość "długów i ciężarów, które obciążają nabyte rzeczy lub prawa majątkowe".
Uwaga! To bardzo ważne, bo nie zawsze darowizna, a zwłaszcza spadek, to same korzyści.
Zdarzają się przypadki, gdy np. odziedziczony dom obciążony jest różnymi długami. A to liczy się przy ustalaniu wysokości podatku - płacony on jest od tzw. czystej wartości rzeczy lub praw majątkowych, a wiec np. od wartości mieszkania pomniejszonej o kwotę zadłużenia.
W zeznaniu SD-3 nie oblicza się podatku samodzielnie. Po złożeniu tego formularza w urzędzie skarbowym (trzeba to zrobić w ciągu miesiąca od powstania obowiązku podatkowego, a więc np. od momentu przyjęcia spadku (darowizny) czeka się na decyzję fiskusa o wysokości podatku. Zostanie on wyliczony na podstawie danych, które zostały wpisane w SD-3. Po otrzymaniu decyzji o wysokości podatku należy go zapłacić w ciągu 14 dni.
Zeznania SD-3 nie trzeba składać, gdy darowizna przechodzi przez notariusza, bo wtedy to on przekazuje fiskusowi wszelkie potrzebne informacje i pobiera podatek.
Zeznania nie składa się również wtedy, gdy wartość spadku (darowizn) otrzymanych od jednej osoby nie przekroczyła w ciągu pięciu lat kwoty wolnej od podatku. Wtedy nie ma podatku. Liczony jest on dopiero od nadwyżki spadku (darowizny) ponad wolna kwotę. Nie są one jednak zbyt wysokie i zależne są od grupy podatkowej.
W ramach I grupy podatkowej np. od teściowej można w ciągu pięciu lat (liczone od pierwszej darowizny) przyjąć bez podatku 9637 zł. Jeżeli będą to kwoty wyższe, to od nadwyżki płaci się podatek według skali podatkowej.
W II grupie podatkowej kwotą wolną od podatku jest 7276 zł. Tak więc, gdy darowizny przyjęte w okresie pięciu lat np. od wuja są niższe od tej kwoty, to nie ma podatku, a jeżeli przekroczą kwotę wolną, to trzeba będzie zapłacić podatek.
W III grupie podatkowej kwota wolna od podatku wynosi tylko 4902 zł.
Uwaga! Podatek liczony jest przez fiskus na podstawie danych dostarczonych przez spadkobiercę (obdarowanego) w zeznaniu SD-3.
Można też policzyć go samemu, by być przygotowanym na kwotę, którą trzeba będzie zapłacić. Policzenie podatku nie jest trudne.
Należy go wyliczyć według specjalnej skali podatkowej. Nadwyżkę wartości spadku (darowizny) ponad kwotę wolną od podatku podstawia się do tej części skali, która odpowiada grupie spadkowej spadkobiercy (obdarowanego).
Tak więc, gdy np. spadek pochodzi od członka rodziny z I grupy podatkowej, to liczy się go wedle stawek 3,5 i 7 %. Im wyższa nadwyżka kwoty spadku (darowizny) ponad kwotę wolną od podatku, tym pod wyższą stawkę ona podpada.
Podobnie rzecz wygląda w II grupie podatkowej, ale tutaj stawki wynoszą 7,9 i 12 %.
W III grupie podatkowej stawki to 12,16 i 20 %.
I grupa podatkowa
Podstawa opodatkowania
II grupa podatkowa
Podstawa opodatkowania
III grupa podatkowa
Podstawa opodatkowania
II grupa podatkowa: dalsza rodzina (m.in. ciotki i wujkowie).
III grupa podatkowa: osoby niespokrewnione, a także członkowie dalsze j rodziny, którzy nie należą do II grupy podatkowej.
Gdy spadkobiercy (obdarowanemu) nie przysługuje zwolnienie od podatku, bo spadek (darowiznę) otrzymał od kogoś z dalszej rodziny lub od teściowej, to w takim przypadku musi on złożyć zeznanie podatkowe.
W tym celu składa się formularz SD-3 ("Zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych"). Jest to formularz podobny do SD-Z2. Dodatkowo dochodzą w nim rubryki, w których trzeba określić wysokość "długów i ciężarów, które obciążają nabyte rzeczy lub prawa majątkowe".
Uwaga! To bardzo ważne, bo nie zawsze darowizna, a zwłaszcza spadek, to same korzyści.
Zdarzają się przypadki, gdy np. odziedziczony dom obciążony jest różnymi długami. A to liczy się przy ustalaniu wysokości podatku - płacony on jest od tzw. czystej wartości rzeczy lub praw majątkowych, a wiec np. od wartości mieszkania pomniejszonej o kwotę zadłużenia.
W zeznaniu SD-3 nie oblicza się podatku samodzielnie. Po złożeniu tego formularza w urzędzie skarbowym (trzeba to zrobić w ciągu miesiąca od powstania obowiązku podatkowego, a więc np. od momentu przyjęcia spadku (darowizny) czeka się na decyzję fiskusa o wysokości podatku. Zostanie on wyliczony na podstawie danych, które zostały wpisane w SD-3. Po otrzymaniu decyzji o wysokości podatku należy go zapłacić w ciągu 14 dni.
Zeznania SD-3 nie trzeba składać, gdy darowizna przechodzi przez notariusza, bo wtedy to on przekazuje fiskusowi wszelkie potrzebne informacje i pobiera podatek.
Zeznania nie składa się również wtedy, gdy wartość spadku (darowizn) otrzymanych od jednej osoby nie przekroczyła w ciągu pięciu lat kwoty wolnej od podatku. Wtedy nie ma podatku. Liczony jest on dopiero od nadwyżki spadku (darowizny) ponad wolna kwotę. Nie są one jednak zbyt wysokie i zależne są od grupy podatkowej.
W ramach I grupy podatkowej np. od teściowej można w ciągu pięciu lat (liczone od pierwszej darowizny) przyjąć bez podatku 9637 zł. Jeżeli będą to kwoty wyższe, to od nadwyżki płaci się podatek według skali podatkowej.
W II grupie podatkowej kwotą wolną od podatku jest 7276 zł. Tak więc, gdy darowizny przyjęte w okresie pięciu lat np. od wuja są niższe od tej kwoty, to nie ma podatku, a jeżeli przekroczą kwotę wolną, to trzeba będzie zapłacić podatek.
W III grupie podatkowej kwota wolna od podatku wynosi tylko 4902 zł.
Uwaga! Podatek liczony jest przez fiskus na podstawie danych dostarczonych przez spadkobiercę (obdarowanego) w zeznaniu SD-3.
Można też policzyć go samemu, by być przygotowanym na kwotę, którą trzeba będzie zapłacić. Policzenie podatku nie jest trudne.
Należy go wyliczyć według specjalnej skali podatkowej. Nadwyżkę wartości spadku (darowizny) ponad kwotę wolną od podatku podstawia się do tej części skali, która odpowiada grupie spadkowej spadkobiercy (obdarowanego).
Tak więc, gdy np. spadek pochodzi od członka rodziny z I grupy podatkowej, to liczy się go wedle stawek 3,5 i 7 %. Im wyższa nadwyżka kwoty spadku (darowizny) ponad kwotę wolną od podatku, tym pod wyższą stawkę ona podpada.
Podobnie rzecz wygląda w II grupie podatkowej, ale tutaj stawki wynoszą 7,9 i 12 %.
W III grupie podatkowej stawki to 12,16 i 20 %.
Skala podatkowa podatku od spadków i darowizn
I grupa podatkowa
Podstawa opodatkowania
- do 10.278,00 zł - 3%;
- od 10.278,00 zł do 20.556,00 zł - 308,30 zł i 5% od nadwyżki ponad 10.278,00 zł;
- powyżej 20.556,00 zł - 822,20 zł i 7% od nadwyżki ponad 20.556,00 zł.
II grupa podatkowa
Podstawa opodatkowania
- do 10.278,00 zł - 7%;
- od 10.278,00 zł do 20.556,00 zł - 719,50 zł i 9% od nadwyżki ponad 10.278,00 zł;
- powyżej 20.556,00 zł - 1.644,50 zł i 11% od nadwyżki ponad 20.556,00 zł.
III grupa podatkowa
Podstawa opodatkowania
- do 10.278,00 zł - 12%;
- od 10.278,00 zł do 20.556,00 zł - 1.233,40 zł i 16% od nadwyżki ponad 10.278,00 zł;
- powyżej 20.556,00 zł - 2.877,90 zł i 20% od nadwyżki ponad 20.556,00 zł.
Licencja: Creative Commons
