Intuicja – wiele osób wypowiada się o niej w samych superlatywach i traktuje ją nawet z pewną nabożną czcią. Niestety niekoniecznie w takim samym stopniu, w jakim się o niej dobrze mówi, podąża się za sygnałem, który od niej pochodzi.
Interesującym zatem faktem jest, iż człowiek potrafi zawierzyć bez piśnięcia słowem w coś, co widzi, w coś, co mówią i robią inni itp., tylko nie za bardzo jest w stanie – i to w wielu przypadkach – zaufać własnej intuicji. Dlaczego? Skąd się to bierze?
Twoja intuicja to wielki skarb.
Albo i lepiej, jest bezcenna. Problem u ludzi z zawierzeniem własnej intuicji wynika zazwyczaj z kilku powodów. Nie jest ona obiektem, czymś, co można zobaczyć i dotknąć, jak i nie używa obrazów, słów i czynów jak w przypadku ludzi, którzy chcą coś przekazać lub zrobić. Nie ma więc jakiejś namacalnej formy i nie komunikuje się z nikim słowem tak mówionym, jak i pisanym. Jest nieuchwytna, nie posiada kształtu, głosu itd. To właśnie sprawia, że człowiek, który jest przyzwyczajony do wierzenia jedynie w to, co widzi i co jest namacalne ma właśnie problem z zaufaniem samemu sobie, z sygnałami, które pochodzą z jego najgłębszej istoty. I to jest właśnie błąd, albowiem te sygnały są czymś naprawdę prawdziwym. One przekazują prawdę, jednak człowiek pozwala, aby wszystko inne go zwodziło.
Zapytaj siebie, ile razy zdarzyło Ci się zignorować własne wewnętrzne przeczucie, że coś jest właściwe dla Ciebie – tyczy się to wszystkiego w Twoim życiu – i zamienić je na cudzą opinię dotyczącą właśnie tego? Była to dobra zamiana? W wielu przypadkach człowiek później żałuje i często mawia, iż „szkoda, że nie posłuchałem wcześniej własnej intuicji”. No właśnie, niekoniecznie słysząc od kogoś opinie wyrażające to, co jest dla nas dobre i co powinniśmy robić w życiu, jak postępować, gdzie mamy zmierzać, z kim być itd., itp. są zawsze celne. Tak po prawdzie one mogą być trafne, lecz nie dla nas. One są dobre dla kogoś, od kogo pochodzą. To samo dotyczy przyswajania informacji na różne tematy. I one nie zawsze są tym, czego potrzebujemy, a i przekazywane przez różne źródła niekoniecznie muszą być przecież prawdziwe. A jednak ludzie w to wszystko wierzą – i to bez włączenia w to myślenia. Po prostu biorą to jak głodna ryba karmę. To taka mała metafora. Zatem intuicja jest niezbędna i warto zacząć jej ufać, zamiast przyjmować zewnętrzny zgiełk jako wszelkie „prawdy” i „mądrości” odnoszące się do nas samych oraz naszego życia i pozwalać temu wpływać na nasze decyzje.
Korzystaj z podpowiedzi intuicji, są darmowe i prawdziwe.
Zawsze w pierwszej kolejności stawiaj swoją intuicję ponad wszystko inne. Jak już zostało wspomniane, sygnały pochodzące od niej są prawdziwe. Nie daj się w zamian zwieść czemuś, co nie do końca może wyjść Ci na dobre. Jeśli masz jeszcze jakieś wątpliwości, to dodam, iż nie chodzi o ślepe podążanie za jakimś sygnałem, emocją pochodzącą z wewnątrz. Włącz także myślenie. Rzecz rozbija się o to, aby rozpoznać i wyczulić się, kiedy intuicja podpowiada Ci, że coś jest właściwe a coś nie dla Ciebie i także przemyśleć to, jednak bez włączania w to żadnych zewnętrznych opinii i szumów. Nie dopuszczaj do tego. To ma być tylko i wyłącznie Twoje, albowiem tylko wtedy będzie w pełni prawdziwe – i da Ci przy okazji odpowiedzi, których poszukujesz oraz poprowadzi Cię dokładnie tam, gdzie pragniesz zmierzać.
Ufaj swojej intuicji. Korzystaj z tego, co Ci ona oferuje. Dzięki temu poznasz prawdę o sobie i o tym, co dla Ciebie jest ważne i właściwe w życiu. Tego nie zapewnią Ci opinie i informacje z zewnątrz. One mogą być dodatkiem albo mogą być też nieprawdziwe i działać na Twoją niekorzyść.
