Kolizja, która zatrzęsła planetą
Wyobraź sobie kawał skały o średnicy 40–60 km, który wpada w ocean z prędkością kilkudziesięciu kilometrów na sekundę. Wynik? Krater o średnicy 500 km, trzęsienie ziemi o magnitudzie prawie 11 i fala tsunami, która zmiata wszystko, co znajdzie na drodze. Ale to dopiero początek.
Temperatura skoczyła do 100°C, oceany zaczęły wrzeć, a niebo zasnuło się pyłem i parą wodną. Przez długi czas Słońce było niewidoczne – klimatyczny bonus w pakiecie z globalnym kataklizmem.
A potem przyszło coś niespodziewanego.
Asteroida jako supernawóz dla życia
Dzisiaj wiemy, że życie w tamtych czasach ograniczało się do mikroorganizmów, które siedziały w oceanach i próbowały jakoś przeżyć w surowych warunkach. Problem? Brak składników odżywczych. Woda sama w sobie nie wystarczy, jeśli nie ma w niej fosforu, żelaza i innych minerałów potrzebnych do budowy organizmów. A w tamtym czasie kontynenty były małe, więc rzeki nie dostarczały ich w wystarczających ilościach.
A teraz boom! – dosłownie. Asteroida wrzuca do oceanów:
- ogromne ilości żelaza, które wcześniej zalegało w głębinach
- fosfor, niezbędny do replikacji DNA
- inne mikroelementy, które do tej pory były niedostępne
Zamiast wymarcia – eksplozja życia. Bakterie i archeony, które do tej pory ledwo zipały, nagle dostały turbo-doładowanie. Ich liczba zaczęła się podwajać co kilka minut, a oceany, wcześniej prawie jałowe, stały się pełne mikrobiologicznego życia.
Czy meteoryty były dostawcami życia?
Ziemia w młodości dostawała regularne ciosy od kosmicznych kamieni. Asteroidy i komety wpadały w atmosferę jak spadające gwiazdy na życzenie, tylko że zamiast spełniać marzenia, zmieniały całą planetę.
Kiedy przestało "padać" z nieba, życie nagle miało problem – skąd brać mikroelementy? To właśnie dlatego środki oceanów są dziś wielkimi pustyniami – bez dopływu składników odżywczych życie wegetuje na minimalnym poziomie.
Ale wtedy? Każda taka katastrofa mogła być nie tragedią, ale... kosmicznym dostawcą pierwiastków życia. Kto by pomyślał, że to właśnie bombardowanie asteroidami mogło pchnąć mikroorganizmy w stronę ekspansji?
Co by się stało, gdyby taki impakt zdarzył się dziś?
Dinozaury nie miały szczęścia – ich asteroida, zamiast pomóc, tylko ich wymazała. A co by się stało, gdyby Ziemia dostała kolejny taki "prezent"?
Dziś każde duże uderzenie oznacza ekologiczną katastrofę. Złożone życie nie odrodzi się w kilka dni, jak bakterie. To dlatego impakty, które kiedyś mogły pomagać, dziś oznaczają wymieranie.
I może w tym tkwi największy paradoks – Ziemia przeszła od etapu, w którym asteroidy ją karmiły, do momentu, w którym mogą nas zgładzić. I kto wie? Może kiedyś, za miliardy lat, inna forma życia spojrzy na nas tak, jak my patrzymy na mikroorganizmy sprzed miliardów lat – jako na ofiary kolejnej kosmicznej rewolucji.
