We współczesnych czasach, w szybkim tempie wzrasta liczba dorosłych i dzieci narzekających z powodu problemów psychologicznych. Wedle wyliczeń Ministerstwa Zdrowia, co czwarty człowiek w Polsce będzie na pewnym etapie życia cierpiał na trudności emocjonalne. Najczęściej spotykamy zaburzenia nastroju, dotyczące lęku oraz związane z uzależnieniami. Mimo wysokiego wskaźnika występowania zaburzeń w polskim społeczeństwie występuje wiele fałszywych przekonań dotyczących przyczyn ich występowania oraz sposobów manifestowania się. Jedną z najbardziej fałszywych postaw jest odsuwanie ludzi cierpiących z powodu trudności psychologicznych, która najczęściej jest rezultatem lęku i braku wiedzy. Zazwyczaj mówi się w tym kontekście o słabości psychologicznej, niedojrzałości, a też uzasadnionej karze. Przekonania te są nieprawdziwe. Sprawiają też, że poszukiwanie pomocy, jaką jest psychoterapia, łączy się z jeszcze większym wstydem oraz poczuciem winy.
Etiologia
Po dzień dzisiejszy nie odkryto jednego czynnika, który powoduje trudności psychologiczne. W tym momencie najpopularniejszą ideą jest tzw. model biopsychospołeczny, zgodnie z którym zaburzenia emocjonalne są związane z czynnikami psychologicznymi, biologicznymi, społecznymi i osobowościowymi. Nie sposób znaleźć więc jednej drogi prowadzącej do zachorowania, lecz mówimy o równoczesnym występowaniu powyższych składników. W praktyce znaczy to potrzebę indywidualnej analizy powstania problemów pacjenta przez zebranie rzetelnego wywiadu obejmującego okres od narodzin do momentu zgłoszenia się na wizytę ze specjalistą zajmującym się zdrowiem psychicznym, np. psychologiem, psychoterapeutą lub psychiatrą. Dzięki temu można szczegółowo ustalić trudności pacjenta i powody ich powstania, w taki sposób, aby możliwe było zaproponowanie najefektywniejszej formy leczenia.
Terapia
Mimo niezgodności co do przyczyn nabywania problemów psychologicznych zaproponowano szereg sposobów ich leczenia, co daje nadzieję na zwiększenie jakości życia i zmniejszenie bólu. Jedną z nich jest terapia poznawczo-behawioralna, której efektywność została udowodniona dzięki badaniom naukowym. Z jednej strony, akcentuje ona rolę myślenia w powstawaniu i utrzymywaniu się problemów emocjonalnych. To jak myślimy o sobie, o innych oraz o świecie nierozwerwalnie wpływa na to jak czujemy się fizycznie, jaki jest nasz nastrój oraz w jaki sposób się zachowujemy. Z drugiej strony, terapia poznawczo-behawioralna skupia się na modyfikacji szkodliwych zachowań człowieka na te, które są bardziej korzystne lub mniej dysfunkcjonalne.
