Żaden mecz nie może odbyć się bez jednego z podstawowych atrybutów tenisa, czy rakiety tenisowej, złożonej z rączki (uchwytu), a także szyjki łączącej ją z owalną ramą. Niegdyś ramy rakiet były wykonywane z drewna, a ich naciągi z jelit zwierząt. W obecnych czasach powierzchnię rakiety stanowi splot skrzyżowanych strun wykonanych ze specjalnego tworzywa, które są połączone z ramą i na przemian przeplecione (stykają się w miejscu skrzyżowania).
Gęstość splotu naciągu jest jednolita (a przynajmniej nie mniejsza pośrodku niż na zewnątrz). Długość ramy nie przekracza 73,7 cm, natomiast szerokość 31,7 cm. Długość powierzchni naciągu nie przekracza 39,4 cm, zaś szerokość 29,2 cm. Rama wraz z uchwytem jest pozbawiona wszelkich urządzeń zainstalowanych w celu innym niż ograniczenie drgań bądź rozmieszczenie masy.
Mecz tenisa nie może rozgrywać się także bez piłki tenisowej, również o specjalnej budowie. Składa się ona z dwóch połączonych ze sobą kauczukowych połówek, które pokrywa się mieszanką filcu oraz sztucznego włókna. Chociaż dopuszcza się możliwość grania piłkami w kolorze białym, to najczęściej używane są piłki koloru żółtego (wprowadziła je w 1972 r. ITF, kiedy badania wykazały, że kolor ten jest lepiej widoczny dla widzów śledzących rozgrywki przed telewizorami.
Piłka tenisowa musi posiadać jednolitą powierzchnię zewnętrzną, natomiast w piłkach posiadających szwy, nie mogą być to ściegi zewnętrzne. Piłka tenisowa waży ok. 56 – 59,4 g, zaś jej rozmiary to od 6,54 do 6,86 cm. Stosowane są trzy rodzaje piłek: szybkie, o średniej szybkości oraz piłki wolne. Ponadto, w przypadku gry dzieci, istnieją trzy rodzaje piłek, które są wolniejsze od normalnych: zielone Stage 1 – wolniejsze o 25%, pomarańczowe Stage 2 – o 50% oraz najwolniejsze czerwone Stage 3, które są wykonane z gąbki.
