Decyzja pracowników jest kluczowa, bowiem zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 6 grudnia 2005 r., sytuacja finansowa pracodawcy nie podlega kontroli sądu. Brakuje więc jakiejkolwiek kontroli zewnętrznej.
Zatem ostateczna decyzja o tym, że prawo pracy zostaje zawieszone, zależy od porozumienia pracodawcy ze związkami zawodowymi lub - w razie ich braku – z przedstawicielami wyznaczonymi przez pracowników.
Jak już zostało wspomniane, zawieszenie prawa pracy może mieć wyłącznie tymczasowy charakter. Wymiar czasowy zawieszenia regulowany jest przepisami kodeksu prawa pracy i wynosi obecnie maksymalnie 3 lata.
Pracodawca nie może zawiesić w drodze porozumienia przepisów kodeksu pracy oraz innych ustaw i rozporządzeń wydanych na podstawie tegoż kodeksu. Zawieszenie dotyczy jedynie wewnątrzzakładowych przepisów, np. regulaminu pracy, układu zborowego etc.
Zawieszenie przepisów prawa pracy niezwłocznie musi zostać przez pracodawcę zgłoszone do Państwowej Inspekcji Pracy we właściwym okręgu. Jest to jedynie przekazanie informacji, a nie prośba o pozwolenie.
Co daje pracodawcy zawieszenie przepisów? Prawo pracy mówi, iż pracodawca nie musi wręczać pracownikom wypowiedzeń zmieniających, mimo że dochodzi do pogorszenia ich warunków zatrudnienia. Zawieszenie dotyczy również pracowników chronionych czyli np. pracownic w ciąży, pracowników przebywających na urlopach macierzyńskich oraz tych w wieku przedemerytalnym. Pracodawca nie musi wówczas dokonywać wypowiedzeń zmieniających lub zawierać porozumień zmieniających z pracownikami, którym zmienia warunki pracy i płacy.
