Zalecaną w KSR nr 6 metodą szacowania rezerw na świadczenia pracownicze jest wycena aktuarialna, albowiem ustalenie kwot tych rezerw oparte jest na szeregu założeń, zarówno co do warunków makroekonomicznych, jak dotyczących rotacji pracowników, ryzyka śmierci i innych. Jednak, zakładając spełnienie jednej z nadrzędnych zasad rachunkowości – zasadę kontynuacji działalności, prędzej czy później większość jednostek takie świadczenia będzie realizować. Może nie będzie to dotyczyć całej grupy pracowników zatrudnionych obecnie w danej jednostce, ale z punktu widzenia kosztów prowadzonej działalności powstanie zobowiązania jest nieuniknione. Oszacowanie kwot rezerwy na świadczenia powinien uwzględniać obowiązkowe obciążenie pracodawcy wynikające z obowiązujących na dzień szacowania rezerwy wg.przepisów prawa (np. składki emerytalne i rentowe).
Koszty świadczeń pracowniczych należy zawsze rozpatrywać memoriałowo, nie kasowo. To znaczy, koszt tego typu nie powstaje w momencie wypłaty świadczenia, lecz w momencie nabycia do niego uprawnień.
Należy pamiętać, iż rezerwy tworzy się indywidualnie dla każdego pracownika i są one różnie wyszacowywane w zależności od grupy pracowniczej. Ilość grup pracowniczych branych do wyceny rezerw znacząco poszerza zakres i rozmiar wyliczania rezerw. Różne grupy pracownicze nabywają właściwe dla siebie uprawnienia do świadczeń o róznym charakterze i wartości.
Aby stwierdzić jej istotność rezerwy na świadczenia, należy wpierw dokonać kalkulacji rezerw. Nie można bowiem wypowiadać się o istoności kwoty rezerw i jej wpływie na bilans przedsiębiorstwa, zanim nie zostanie określona, oszacowana konkretna wartość. Rozważając zasadność tworzenia rezerw na świadczenia pracownicze należy uwzględnić też zasadę współmierności kosztów do przychodów biorąc pod uwagę ilość oraz rodzaj grup pracowniczych np: kadra zarządzająca, pracownicy produkcyjni, grupa praconików z orzeczonym stopniem inwalidztwa, grupa osób będących w wieku przedemerytalnym, grupa praconików na umowach tymczasowych. Stanowi ona, że dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczane będą różne koszty, różne wartości rezerwy na przyszłe świadczenia dla różnych grup pracowniczych. Także jeśli chodzi o zróżnicowanie wyliczeń rezerw dla różnych grup wiekowych pracowników. Wyliczenie rezerwy na świadczenia uwzględnia bowiem prawdopodobieństwo śmierci pracownika w zależności od jego wieku i innych danych demograficznych. Przychody muszą wtedy zostać pomniejszone o przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, zwiazane z tworzeniem rezerw na świadczenia.
Zawód aktuariusza nie jest popularnym i dobrze znanym w społeczeństwie zajęciem, zaś osób, które mają prawo jego wykonywania jest niewiele – w Polsce jedynie ok. 270 (stan na 23 września 2013 roku).
