Ich zestawienie przedstawia poniższa tabela (Bond, 2004).
Zestawienie zaburzeń zachowania, chorób psychicznych i typów osobowości i występujących w nich dominujących mechanizmach obronnych (Bond, 2004).
|
Zaburzenie zachowania, typ osobowości lub choroba |
Dominujące mechanizmy obronne |
|
Zachowania paranoidalne |
projekcja |
|
Osobowość narcystyczna |
projekcja, acting-out, izolacja |
|
Osobowość antyspołeczna |
projekcja, acting-out, izolacja |
|
Osobowość schizoidalna |
fantazja |
|
Uszkodzenie mózgu (na skutek uzależnienia od alkoholu, stwardnienia rozsianego) |
projekcja |
|
Osobowość typu borderline |
izolacja, rozszczepienie, prymitywna idealizacja, omnipotencja, dewaluacja |
|
projekcja, zachowania bierno-agresywne, acting-out, zachowania hipochondryczne |
|
|
Agorafobia |
somatyzacja, reakcja upozorowana, prymitywna idealizacja |
|
Fobia społeczna |
dewaluacja |
|
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne |
anulowanie, projekcja, acting-out |
|
zachowania bierno-agresywne, projekcja, dewaluacja, izolacja |
Dodatkowo, styl nieadaptacyjny jest częściej używany przez osoby z zaburzeniami jedzenia i, jak sugeruje część badaczy, jego zdiagnozowanie może służyć jako predykator tych zaburzeń. Wyniki sugerują, iż osoby chore na anoreksję typu restrykcyjnego oraz bulimię częściej stosowały nieprzystosowawczy styl mechanizmów obronnych, ale rzadziej niż osoby chore na depresję. Z kolei osoby chore na depresję, stosowały najrzadziej adaptacyjne mechanizmy obronne w porównaniu z osobami z zaburzeniami jedzenia oraz grupą kontrolną (Steiger i Houle 1991, cyt. za: Bond, 2004). Z drugiej strony jednak, istnieją badania, w których nie wykazano żadnych różnic w stosowanym stylu mechanizmów obronnych między pacjentkami chorymi na anoreksję, bulimię a grupą kontrolną (Sullivan i wsp., 1994). W jeszcze innych, natomiast, podkreślono wprawdzie, iż osoby z zaburzeniami jedzenia stosują mniej adaptacyjnych a więcej nieadaptacyjnych obron, lecz nie wykazano istotnych różnic między pacjentkami z konkretnymi zaburzeniami jedzenia (Steiger i wsp., 1989).
Wyniki badań Bonda (2004) sugerują, iż u pacjentów psychiatrycznych, którzy uzyskali największe postępy w toku psychoterapii, spadek częstości stosowania nieadaptacyjnych oraz zaburzających obraz mechanizmów obronnych był najwyższy. A zatem również rezygnacja ze stosowania nieprzystosowawczych czy zaburzających obraz mechanizmów obronnych koreluje z poprawą zdrowia psychicznego i funkcjonowania w otoczeniu. Co więcej, stosowanie stylu adaptacyjnego może ułatwiać poprawę zdrowia psychicznego. Należy jednak pamiętać, iż nie można wysuwać pochopnych wniosków o problemach z postępem w toku terapii u osób używających nieadaptacyjnego czy zniekształcającego obraz stylu, gdyż może on się zmienić w trakcie leczenia. Ponadto, pomimo tego, iż samopoświęcający styl mechanizmów obronnych negatywnie koreluje ze zdrowiem psychicznym, osoby używające nieprzystosowawczego i zaburzającego obraz stylu mogą i tak odnieść korzyści z terapii zaczynając używać go częściej.
Na uwagę zasługuje fakt, że style wyróżnione przez Bonda i Perry’ego (2004) organizują się w hierarchię i każda zmiana z jednego stylu na drugi, bardzie dojrzały, może być określona jako zdrowienie jednostki.
Podsumowując niniejsze rozważania, należy podkreślić, że obrona „ja” jednostki to niezwykle złożony system pojedynczych mechanizmów, organizujących się w poszczególne style, z których może ona czerpać w zależności od sytuacji i indywidualnego doświadczenia. Człowiek posiada możliwość zastosowania każdej obrony, różnice polegają na dostępności danej grupy mechanizmów a ta z kolei wpływa na jego funkcjonowanie w otoczeniu.
