Najbardziej prawdopodobna hipoteza dotycząca początków Wszechświata, datuje go na jakieś 13,7 miliardów lat i nazywana jest teorią wielkiego wybuchu. Według teorii tej cały wszechświat, „wyłonił się” z niewyobrażalnie gęstego i gorącego stanu, a następnie od tamtej pory wszechświat rozszerzał się z biegiem czasu. Jeśli wierzyć tej koncepcji to cały wszechświat non stop rozszerza się, inaczej mówiąc jest on w nieustannym ruchu a cała „przestrzeń” się poszerza.
Wielki wybuch przyczynił się do powstania galaktyk, niezwykle dużych mgławic materii, w których zawierają się skupiska miliardów gwiazd oraz ogromne ilości układów gwiezdnych. Jedną z takich galaktyk jest nasz galaktyka nazywana Drogą mleczną. Na jej obrzeżach znajduje się nasz układ słoneczny, ukształtowany z obłoku molekularnego jakieś 4,6 miliarda lat temu. Równocześnie z tworzeniem się się Słońca ukształtowały się również inne ciała niebieskie, w tym także nasza planeta – Ziemia.
Co ciekawe pochodzenie Księżyca jest nadal kwestią sporną i nie do końca zbadaną. Jednakże zgodność składu skorupy Księżyca i Ziemi sugerują tzw. „teorię wielkiego zderzenia”. Teoria ta głosi, iż w trakcie kreowania się układu słonecznego, po orbicie Ziemi, krążyła druga planeta - Thei, która w pewnym momencie musiała zderzyć się z Ziemią i w konsekwencji spowodowała oderwanie fragmentu Ziemi, z którego ostatecznie ukształtował się księżyc. Zderzenie to najprawdopodobniej przyczyniło się do zmian w ruchu Ziemi po orbicie. Możliwe, że właśnie to zderzenia przyczyniło się do przechylenia osi Ziemi względem płaszczyzny jej orbity, co w ostatecznie sprawiło, że mamy różne pory roku.
Do około 4 miliardów lat temu, w historii Ziemi trwał okres zwany Hadeikiem, był to bardzo długi czas w trakcie którego Ziemia kształtowała się, z postaci płynnej i gazowej, przybierała coraz to bardziej stałą formę, aż z końcem tego okresu przejściowego ostatecznie ukształtowała się skorupa ziemska. W okresie tym Ziemia przez miliony lat była bombardowana asteroidami, nie posiadała oceanów, ani też atmosfery.
Cięższe pierwiastki były przyciągane do wnętrza planety, natomiast z ówczesnej powłoki Ziemi na zewnątrz była wydalana woda. Owe procesy zmniejszyły swoje nasilenie i zanikały stopniowo, aż ostatecznie zmieniły swój charakter pod koniec Hadeiku, kiedy to już uformowała się skorupa ziemska.
W czasie niemieckiej okupacji tysiące Polaków, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, podjęło różnorodne działania, by walczyć z wrogiem. Byli to żołnierze, partyzanci, kapłani, naukowcy, a także zwykli ludzie, którzy wykazywali niezwykłą odwagę i poświęcenie. Ich historie przypominają, że w obliczu zła nawet małe gesty mogą być bohaterstwem. Wybranie kilku nazwisk spośród tak wielu wyjątkowych osób to trudne zadanie, ale ich wspólnym mianownikiem jest niezłomna postawa wobec okupanta.
