Nadczynność tarczycy to na ogół przewlekły stan chorobowy, który poważnie narusza równowagę wielu procesów w organizmie. Skutkiem nadprodukcji wydzielanych przez tarczycę hormonów są problemy z metabolizmem (zbyt duże spalanie energii, co skutkuje niedoborem potrzebnych substancji i nadmiernym chudnięciem), zachwianie gospodarki cieplnej (nadmierne przegrzewanie organizmu i zwiększona potliwość). Inne objawy to obrzęki kończyn, kołatanie serca oraz objawy psychiczne: lęk i depresja. Problemy te są niezwykle poważne i wymagają leczenia pod ciągłą opieką lekarza specjalisty, który przepisuje leki mające na celu zmniejszenie wydzielania hormonów przez tarczycę, co redukuje niepożądane skutki. Często jednak leki nie są skuteczne w 100 % i objawy nie znikają. Dlatego trzeba szukać wszelkich środków, które mogą wspomagać leczenie i poprawić komfort życia pacjenta. Jednym z nich jest zastosowanie diety odpowiadającej specyficznym potrzebom osoby z nadczynnością tarczycy.
Jak wspomnieliśmy, jednym ze skutków nadmiernego wydzielania hormonów tarczycowych jest rozregulowanie metabolizmu, skutkujące zwiększonym spalaniem substancji energetycznych. Aby uzupełnić te niedobory, dieta osoby chorej musi przewidywać znacznie większą ilość kalorii – nawet do 5 000 kcal w przypadku bardzo ciężkich zaburzeń (oczywiście dokładna ilość musi być skonsultowana z lekarzem lub dietetykiem). Organizm chorego boryka się z niedoborem białka, a więc trzeba zwracać uwagę, aby w diecie było jak najwięcej tego pierwiastka, i to w łatwo przyswajalnej postaci. Można polecić więc spożywanie chudego mięsa (polędwica, drób) oraz ryb, a także jaj i przetworów mlecznych. Unikamy natomiast nadmiaru tłuszczu, zwłaszcza zwierzęcego. Nadczynność tarczycy powoduje również niedobór składników mineralnych i witamin, w szczególności A, B1 i C. Należy więc uzupełniać ich ilość, spożywając surowe warzywa i owoce. Najważniejsze jest zwiększenie w diecie ilości witaminy A, która wpływa na zmniejszenie nadczynności tarczycy: jej ważnym źródłem są warzywa, zawierające beta-karoten (prowitaminę witaminy A, z której ona powstaje), a więc przede wszystkim: marchew, papryka, pomidory, brokuły, morele, brzoskwinie.
Dieta osoby z nadczynnością tarczycy nie może być jednak tylko zwiększoną dawką jedzenia osoby zdrowej. Wspomnieliśmy już o tym, że unikać należy nadmiaru tłuszczów zwierzęcych, oraz wszelkich potraw, które zwierają tak zwane „puste kalorie”: słodycze, ciasta, chipsy, snacki. Nie można podawać również zbyt wiele surowych warzyw i owoców: nadmiar błonnika pokarmowego może przyczynić się do powstawania biegunek i utrudniać przyswajanie z przewodu pokarmowego substancji energetycznych. Unikać należy również picia kawy i herbaty: zawarta w nich kafeina pobudza serce i układ nerwowy, co może wpłynąć na nasilenie się leków i niepokoju, towarzyszącego często nadczynności tarczycy.
Z powodu skłonności chorego do biegunek należy zwrócić dużą uwagę na sposób przyrządzania potraw: powinny być lekkostrawne i łatwo przyswajalne. Trzeba unikać smażenia, a stosować raczej gotowanie, gotowanie na parze czy pieczenie w folii aluminiowej. Należy również ograniczyć ilość pokarmów, mogących mięć działanie rozdymające, jak kasze, groch, fasola, kapusta, brukselka czy orzechy. Odradza się też stosowanie ostrych przypraw, jak chili, pieprz, papryka. Wskazane jest stosowanie ziół o łagodnym działaniu: pietruszki, cynamonu, wanilii. Chorzy na nadczynność tarczycy często cierpią z powodu podwyższonej temperatury ciała, należy więc unikać potraw silnie rozgrzewających (jak zupy), a gotowane pokarmy podawać lekko przestudzone.
Te ogólne wskazówki pomogą w zmodyfikowaniu codziennej diety tak, aby odpowiadała ona szczególnym potrzebom chorego na nadczynność tarczycy. Z pewnością przyczyni się do częściowej poprawy samopoczucia i zwiększy komfort codziennego życia – warto więc spróbować.
