Sport, jego idea i filozofia przejawiają się w różnych aspektach, takich jak fizyczny, etyczny, estetyczny, społeczny, polityczny czy kulturowy. Dotychczasowa, specyficzna dyskryminacja sportu jako niezaprzeczalnej dziedziny życia, zwłaszcza na gruncie myśli intelektualistycznej, dała mu prawdziwy bodziec do rozwoju i szansę na rozpowszechnienie, pewnego rodzaju emancypację, dostrzeżenie jego potrzeby w życiu jednostki, jak i społeczeństwa.
Niedoceniony, rośnie dziś w siłę, a rekompensując swoją dyskryminację w przeszłości zaczyna powoli przesłaniać inne dziedziny działalności człowieka.
Sport jest idealnym środkiem kształtowania postawy, sposobu myślenia, moralnego kręgosłupa społeczeństwa. Rywalizacja w duchu fair-play, etyka nieomal rycerska (przynajmniej z założenia), respektowanie równych szans, spokojne przyjmowanie zwycięstwa, jak i przegranej to tylko przykłady tego, co kształtuje i rozwija ta szlachetna idea. Budzi ona również determinację i motywację, konieczność samodoskonalenia. Wymaga lojalności i współgrania z zespołem; uczy, że w życiu nie gramy solo, i musimy współdziałać razem z innymi, wzajemnie się wspierać i sobie pomagać. Pokazuje też, jak ważne jest przestrzeganie pewnych reguł, bez których żadna rozgrywka, żadna gra i żadne przedsięwzięcie nie ma sensu. Wreszcie pokazuje, że ciało i duch to jedność, i doskonale kształtuje te dwa różne, lecz jakże uzupełniające się składniki istoty ludzkiej.