Jeszcze nie tak dawno była tematem tabu. Dziś mówi się o niej coraz częściej, a sama choroba przestała być wstydliwym problemem. Słowo depresja pada jednak zbyt często, a używanie go w nieodpowiednim kontekście zaczyna być normą. Kiedy zatem można mówić o prawdziwej depresji?
W związku ze zbliżającą się jesienią i towarzyszącym jej ochłodzeniem i zachmurzeniem, zmienia się także nasz nastrój, nastawienie i tryb życia.
Depresja ze względu na rosnącą ilość zachorowań jest uznawana za jedną z cywilizacyjnych chorób XXI wieku. Depresja jest uznawana za jedną z nielicznych chorób psychicznych, które klasyfikują się do grupy zaburzeń afektywnych.
Sen jest ważnym elementem naszego życia. To dzięki niemu możemy się zrelaksować, odpocząć. Poprawia także stan intelektualny. Człowiek wypoczęty to człowiek zdrowy. A co jeśli nie potrafimy spać? Gdy czujemy się stale osłabieni? Oto kilka słów o zespole przewlekłego zmęczenia.
Jednemu z nowojorskich lekarzy medycyna zawdzięcza interesujące odkrycia w leczeniu infekcji wirusowych za pomocą kwasów tłuszczowych Omega-3 EPA oraz DHA. Według przeprowadzonych przez niego badań, kwasy tłuszczowe Omega-3 działają przeciwwirusowo w przypadku wielu infekcji, jak np. w Herpes simplex, czyli opryszczce pospolitej.
Dzisiejszy świat pędzi z zawrotną prędkością. Stres, przepracowanie, bezsenność czy zmęczenie są nieodłącznymi częściami naszego coraz bardziej zabieganego życia. Do tego teraz brakuje nam słońca, dni są coraz krótsze i ciemniejsze, a przyroda powoli pogrąża się w zimowym śnie, a my coraz bardziej odczuwamy tego skutki.
POPADŁ w depresję, gdy zaczął odnawiać swój 200-letni dom. Źle sypiał, a dłuższy wysiłek umysłowy stawał się dla niego nadzwyczaj uciążliwy. Rodzina już się nawet zastanawiała, czy w domu nie straszy!
Istnieją praktyczne sposoby przezwyciężania ponurego nastroju. „Niektórych ludzi ogarnia przygnębienie, gdy są głodni” — „Ktoś nie zje śniadania i z jakiejś przyczyny nie pójdzie na obiad, a po południu zaczyna się zastanawiać, dlaczego nie czuje się najlepiej”....
NAUKOWCY pracowicie szukają genetycznych przyczyn alkoholizmu, homoseksualizmu, rozwiązłości, agresji i innych zaburzeń zachowania, a nawet samej śmierci. Czyż nie odetchnęlibyśmy z ulgą, gdyby odkryto, że nie ponosimy odpowiedzialności za swe postępowanie, lecz padliśmy ofiarą własnych genów?
„MIAŁEM wtedy 12 lat. Obudziłem się rano”, wspomina Jakub, „usiadłem na brzegu łóżka i pomyślałem, że chyba dzisiaj umrę”. Jakub zachorował na depresję. Chociaż od tamtej chwili upłynęło już 30 lat, mówi: ...
