W dobie cyfrowej rewolucji wiele druków przygotowywanych jest na biurowych bądź domowych drukarkach. Należy mieć jednak świadomość, że składem rządzi bardzo wiele zasad, których bardzo często nie znamy. Z tego powodu jeżeli druk, przygotowany przez nas, podoba się naszemu otoczeniu, nie oznacza to, że ktoś inny nie spojrzy na niego bardziej krytycznie. Dlatego zwykle warto zlecić druk fachowcom. Miejsce, które wykona nam profesjonalnie usługę składu i druku to oczywiście drukarnia.
Jeżeli jednak jesteśmy zdecydowani przygotować skład sami, bojesteśmy przekonani, że zrobimy to dobrze, a jedynie druk chcemy zlecić drukarni, warto wiedzieć w jakiej formie wydawnictwo zaakceptuje naszą pracę. Dobrze jest też się orientować jakie parametry są istotne i na co zwracać uwagę.
Dużo zależy od rodzaju druku, techniki, jaką ma być wykonany wydruk oraz od ilości kolorów. Jeżeli przykładowo ma być drukowane kolorowe zdjęcie, przeznaczone do oglądania z bliska to powinno mieć ono rozdzielczość około 200-300 dpi. Jeżeli natomiast ma to być billboard widziany z kilku metrów, to rozdzielczość może być dużo mniejsza. Cóż to takiego jest dpi? Parametr ten oznacza rozdzielczość na jednostkę powierzchni - ilość punktów na jeden cal. Jak to ruzmieć? Przykładowo, jeżeli nasze zdjęcie ma 1200 na 900 pikseli, to przy rozdzielczości 300 dpi jego wielkość na wydruku będzie 4 na 3 cale. Albo patrząc z drugiej strony - przy takim zdjęciu, jeżeli wydruk będzie miał 8 na 6 cali (około 20 na 15 cm), to jego rozdzielczość wyniesie 150 dpi.
Gdy natomiast chcemy wstawić czarno-białą (bez odcieni szarości) bitmapę zawierającą np. tekst, dobrze będzie jeżeli jej rozdzielczość będzie 600 dpi lub więcej. Dlaczego zdjęcie 200 dpi wygląda dobrze, a czarno-białe linie w tej rozdzielczości już nie? Dlatego, że przy ukośnych, wyraźnych liniach (lub np. tekście), można dostrzec "schodki".
Problem rozdzielczości przestaje istnieć, gdy zastosujemy format wektorowy. Wtedy tekst czy firgury geometryczne nie są opisywane przez punkty o określonej rozdzielczości, tylko przez opis krzywych. Wtedy rozdzielczość druku będzie zależała od urządzenia drukującego (lub jego sterowników).
W jakim formacie przygotować pliki? Najprostszym sposobem jest przerzucenie części pracy na drukarnię i dostarczeniu pliku w formacie programu, w którym przygotowaliśmy projekt. Jeżeli przykładowo jest to Corel Draw, to plik będzie miał rozszerzenie cdr. Kryją się tu jednak dwie pułapki. Pierwszą z nich są czcionki - drukarnie nie muszą przecież posiadać tych, których użylismy. Z pomocą przychodzi tu opcja programu zamieniająca teksty na krzywe (pamiętając, że po takiej operacji trudniej będzie coś zmienić w dokumencie) lub załączenie plików z czcionkami do zamówiania. Drugim problemem może być, że drukarnia wcale nie musi posiadać programu, który my używamy. Dlatego warto skontaktować się wczesniej z drukarnią i ustalić, jakie formaty plików akceptują.
Jak wszędzie istnieją pewne standardy. W świecie druku są dwa - Post Script i PDF. Oba mogą łączyć elementy wektorowe z bitmapami. Ostatnio szczególnie ten drugi format stał się niekwestionowanym królem formatów w świcie druku i Internetu. Należy jednak pamiętać, żeby przygotowując plik PDF wybrać parametry odpowiadające przygotowaniu do druku. Wiele programów posiada opcje pozwalające przygotować PDFa, który będzie nadawał się np. na stronę www lub do przesłania e-mailem. Taki plik nie zapewnia odpowiedniej jakości do druku. Przykładowo plik przygotowany do druku może zajmować 50MB, a wersja do prezentacji w Internecie - 1MB. Co więcej, ten drugi plik na pierwszy rzut oka może wyglądać całkiem nieźle na ekranie, a w druku fatalnie - monitor i papier mają zupełnie inną specyfikę.
Niezależnie od tego, czy przygotowujemy PDF czy plik PS, dobrze jest ustalić z drukarnią z jakiego formatu będzie praca drukowana i na przykład rozmieścić wizytówki na arkuszu. Oczywiście w większości przypadków drukarnia może też zrobić to za nas, gdy jednak zrobimy to sami mamy nad wszystkim większą kontrolę.
Jeżeli jednak jesteśmy zdecydowani przygotować skład sami, bojesteśmy przekonani, że zrobimy to dobrze, a jedynie druk chcemy zlecić drukarni, warto wiedzieć w jakiej formie wydawnictwo zaakceptuje naszą pracę. Dobrze jest też się orientować jakie parametry są istotne i na co zwracać uwagę.
Dużo zależy od rodzaju druku, techniki, jaką ma być wykonany wydruk oraz od ilości kolorów. Jeżeli przykładowo ma być drukowane kolorowe zdjęcie, przeznaczone do oglądania z bliska to powinno mieć ono rozdzielczość około 200-300 dpi. Jeżeli natomiast ma to być billboard widziany z kilku metrów, to rozdzielczość może być dużo mniejsza. Cóż to takiego jest dpi? Parametr ten oznacza rozdzielczość na jednostkę powierzchni - ilość punktów na jeden cal. Jak to ruzmieć? Przykładowo, jeżeli nasze zdjęcie ma 1200 na 900 pikseli, to przy rozdzielczości 300 dpi jego wielkość na wydruku będzie 4 na 3 cale. Albo patrząc z drugiej strony - przy takim zdjęciu, jeżeli wydruk będzie miał 8 na 6 cali (około 20 na 15 cm), to jego rozdzielczość wyniesie 150 dpi.
Gdy natomiast chcemy wstawić czarno-białą (bez odcieni szarości) bitmapę zawierającą np. tekst, dobrze będzie jeżeli jej rozdzielczość będzie 600 dpi lub więcej. Dlaczego zdjęcie 200 dpi wygląda dobrze, a czarno-białe linie w tej rozdzielczości już nie? Dlatego, że przy ukośnych, wyraźnych liniach (lub np. tekście), można dostrzec "schodki".
Problem rozdzielczości przestaje istnieć, gdy zastosujemy format wektorowy. Wtedy tekst czy firgury geometryczne nie są opisywane przez punkty o określonej rozdzielczości, tylko przez opis krzywych. Wtedy rozdzielczość druku będzie zależała od urządzenia drukującego (lub jego sterowników).
W jakim formacie przygotować pliki? Najprostszym sposobem jest przerzucenie części pracy na drukarnię i dostarczeniu pliku w formacie programu, w którym przygotowaliśmy projekt. Jeżeli przykładowo jest to Corel Draw, to plik będzie miał rozszerzenie cdr. Kryją się tu jednak dwie pułapki. Pierwszą z nich są czcionki - drukarnie nie muszą przecież posiadać tych, których użylismy. Z pomocą przychodzi tu opcja programu zamieniająca teksty na krzywe (pamiętając, że po takiej operacji trudniej będzie coś zmienić w dokumencie) lub załączenie plików z czcionkami do zamówiania. Drugim problemem może być, że drukarnia wcale nie musi posiadać programu, który my używamy. Dlatego warto skontaktować się wczesniej z drukarnią i ustalić, jakie formaty plików akceptują.
Jak wszędzie istnieją pewne standardy. W świecie druku są dwa - Post Script i PDF. Oba mogą łączyć elementy wektorowe z bitmapami. Ostatnio szczególnie ten drugi format stał się niekwestionowanym królem formatów w świcie druku i Internetu. Należy jednak pamiętać, żeby przygotowując plik PDF wybrać parametry odpowiadające przygotowaniu do druku. Wiele programów posiada opcje pozwalające przygotować PDFa, który będzie nadawał się np. na stronę www lub do przesłania e-mailem. Taki plik nie zapewnia odpowiedniej jakości do druku. Przykładowo plik przygotowany do druku może zajmować 50MB, a wersja do prezentacji w Internecie - 1MB. Co więcej, ten drugi plik na pierwszy rzut oka może wyglądać całkiem nieźle na ekranie, a w druku fatalnie - monitor i papier mają zupełnie inną specyfikę.
Niezależnie od tego, czy przygotowujemy PDF czy plik PS, dobrze jest ustalić z drukarnią z jakiego formatu będzie praca drukowana i na przykład rozmieścić wizytówki na arkuszu. Oczywiście w większości przypadków drukarnia może też zrobić to za nas, gdy jednak zrobimy to sami mamy nad wszystkim większą kontrolę.
Licencja: Creative Commons
