Obecnie AI oferuje autorom wsparcie na różnych etapach pisania, takich jak redagowanie, analiza stylu czy podpowiedzi co do rozwoju fabuły. Tworzenie pełnych książek, złożonych z wielowątkowej fabuły, skomplikowanych postaci i emocjonalnie angażującej narracji, to jednak coś znacznie trudniejszego.
Algorytmy AI świetnie sprawdzają się w generowaniu krótszych form, takich jak artykuły, opisy produktów czy nawet proste opowiadania. Przy bardziej złożonych projektach literackich, wymagających nie tylko dobrego języka, ale i głębszego rozumienia sensu, kontekstu oraz emocji, AI zaczyna napotykać bariery. Problemem jest zrozumienie przez AI szerokiego kontekstu i utrzymanie spójności na przestrzeni całego tekstu, czego wymagają zarówno czytelnicy, jak i sami autorzy.
Sztuczna inteligencja nie rozumie tekstu w takim sensie, w jakim rozumie go człowiek. Zamiast prawdziwej interpretacji bazuje na analizie wzorców i statystycznych zależności między słowami i zdaniami. Dlatego przy bardziej skomplikowanych projektach – takich jak książki pełne złożonych symboli, emocji i psychologicznej głębi – AI nie zawsze potrafi dobrze odczytać kontekst.
Gdy autor zleca AI napisanie lub redagowanie rozdziału książki, istnieje ryzyko, że otrzymany tekst będzie brzmiał niespójnie lub że przemycona przez AI „interpretacja” wypadnie płytko, zwłaszcza jeśli tekst ma głębsze znaczenia. Chociaż AI może generować poprawne stylistycznie zdania, problematyczne staje się zachowanie głównego tonu, przesłania i integralności całej książki.
Kiedy AI jest wykorzystywana do redagowania, napotyka trudności w konstruowaniu całych rozdziałów i zapewnieniu logicznego powiązania między wieloma wątkami i postaciami. Autor, który korzysta z AI jako narzędzia do redakcji, musi liczyć się z koniecznością dokładnego przeglądu efektów jej pracy, ponieważ algorytm nie zawsze „rozumie” relacje i subtelności fabuły tak, jak oczekiwałby tego autor.
AI dobrze sprawdza się w redagowaniu krótszych tekstów czy sugerowaniu zamienników słów, jednak nie radzi sobie z konstruowaniem i analizowaniem długich, narracyjnych form. Dlatego na poziomie redakcyjnym AI może być pomocna, ale jednocześnie wymaga sporej kontroli i oceny człowieka, aby efekt końcowy spełniał wysokie standardy literackie.
Pomimo ograniczeń sztucznej inteligencji, wielu twórców znajduje w niej przydatne narzędzie do generowania pomysłów, pomocnych poprawek i wstępnej analizy tekstu. Korzystając z AI, autorzy mogą szybciej przekształcać swoje myśli w tekst, jednak to ich osobista weryfikacja i kreatywność nadaje książce prawdziwej wartości i autentyczności.
Oczywiście AI może być używana jako wsparcie – zarówno na etapie edycji, jak i inspiracji – ale ostateczna wersja dzieła wymaga ludzkiego wkładu. Podczas gdy AI może pomóc w wybranych etapach pisania, to autor nadaje książce unikalny styl, emocje i głębię.
AI w literaturze to bez wątpienia ciekawe zjawisko, które już teraz rewolucjonizuje proces tworzenia tekstów. Jednak pełne zaufanie sztucznej inteligencji w napisaniu książki to duże ryzyko – ograniczenia w rozumieniu kontekstu, trudności w redagowaniu dłuższych form i ryzyko utraty integralności tekstu przy tłumaczeniu sprawiają, że AI pozostaje jedynie wsparciem, a nie samodzielnym twórcą. Ostatecznie sztuczna inteligencja, mimo swoich możliwości, jest narzędziem, które wymaga czujności i kontroli autora. Dlatego, choć AI może napisać tekst, to człowiek nadaje mu życie.
