Trochę historii
Bób jest jednym z najdłużej uprawianych warzyw na świecie. Pozostałości tej rośliny zostały odnalezione podczas prac wykopaliskowych w Izraelu na stanowiskach archeologicznych pochodzących z 6500 roku przed naszą erą.
Ślady bobu odnaleziono również w starożytnej Troi i Egipcie.
W Egipcie bób podawano do jedzenia niewolnikom i klasom nizszym, jako że roślina była uznawana za piętno śmierci ( kapłanom nie wolno było jeść bobu i innych strączkowych).
Roślinę uprawiano również w Chinach i to od prawie 5 tysięcy lat.
W Europie Środkowej bób był jednym z podstawowych pokarmów aż do XVII wieku, jako tanie źródło energii dla najbiedniejszych (proszę zobaczyć słynny obraz "Zjadacz bobu") ale potem stopniowo zastąpiony został fasolą i ziemniakami. W Polsce uprawa tej rośliny znana była już w epoce brązu i żelaza.
Wartości odżywcze
100 gram bobu zawiera 74 kalorii oraz 7% białka, 11% węglowodany, 26 mg wapnia, 98 mg fosforu, 25 mg witaminy C, witaminy A, B1 i B2, E, P i K.
Właściwości lecznicze
Spożywanie bobu pomaga usunąć z organizmu tłuszcz osadzający się na tętnicach i utrzymywać cholesterol na niskim poziomie.
Ponadto roślina jest bogatym źródłem choliny, której spożywanie może pomóc w zachowaniu lepszej pamięci u pacjentów z chorobą Alzheimera.
Wśród niektórych społeczności bób był traktowany jako jako afrodyzjak wzmagający pożądanie seksualne.
Jako roślina lecznicza są wykorzystywane również części zielone rośliny. Wywar z nich dodawany do kąpieli ma pomóc w walce z czyrakami i wrzodami.
Dlatego, mimo że bób jest traktowany jako pokarm ciężkostrawny, wiatropędny warto go jeść ! Będzie smaczny jeśli dodamy do ugotowanego (do 15 min w wrzącej wodzie) ziarna trochę soli i odrobinkę masła.
