Strach jest i zawsze był największym wrogiem ludzkości. Mówiąc, że: „Jedyną rzeczą, której powinniśmy się obawiać jest strach”, Franklin D. Roosevelt miał na myśli, że to raczej uczucie strachu niż rzeczywistość jakiej się obawiamy, jest powodem powszechnego lęku, stresu i nieszczęścia. Kiedy rozwiniemy w sobie nawyk odwagi i niezachwianej pewności siebie, cały nowy świat możliwości stanie dla nas otworem. Pomyśl: o czym odważyłbyś się marzyć lub co odważyłbys się zrobić gdybyś niczego się nie bał?
Na szczęście nawyku odwagi można się nauczyć tak jak każdej innej umiejętności. Aby to zrobić, musimy pracować systematycznie nad zmniejszaniem i eliminowaniem naszych obaw, jednocześnie budując taki rodzaj odwagi, który umożliwi nam nieustraszone stawienie czoła nieuniknionym wzlotom i upadkom.
Felietonistka Ann Landers napisała: „Gdyby zapytano mnie o podanie jednej z najbardziej użytecznych rad dla ludzkości, byłoby nią: spodziewaj sie problemów jako nieuniknionej części życia, a kiedy nadejdą, podnieś głowę, popatrz im odważnie prosto w oczy i powiedz: ” Bedę wiekszy niż wy. Nie macie władzy mnie pokonać. ” Jest to rodzaj postawy, która wiedzie do zwycięstwa…
Punktem początkowym w przezwyciężaniu strachu i rozwijaniu odwagi jest przyjrzenie się tym czynnikom, które wiodą nas w kierunku odczuwania strachu.
Źrodła strachu uformowane w dzieciństwie sprawiają, że doświadczamy dwóch rodzajów strachu: strachu przed porażką, który powoduje, że myślimy: „Nie moge, Nie moge, Nie moge”; i strachu przed odrzuceniem, który sprawia, że myślimy: „Musze, Musze, Musze.”
Obawy te sprawiają, że opanowuje nas perspektywa utraty naszych pieniędzy, czasu i uczuć, które wkładamy w związki. Stajemy się nadwrażliwi na opinie i możliwy krytycyzm ze strony innych, czasem do tego stopnia, że wręcz boimy się zrobić cokolwiek, czego ktoś inny mógłby nie zaaprobować. Nasze obawy paraliżują nas, powstrzymując od podjęcia konstruktywnego działania w kierunku realizacji naszych marzeń i celów. Wahamy się, jesteśmy niezdecydowani i zwlekamy; usprawiedliwiamy się i znajdujemy powody, by nie ruszać naprzód. I ostatecznie czujemy się sfrustrowani, złapani w pułapkę dylematu: ” Muszę, ale nie mogeę i „Nie mogę, ale muszę”.
Strach jest także spowodowany niewiedzą. Kiedy nie mamy dostatecznych informacji, stajemy się spięci i niepewni co do wyników naszych poczynań. Niewiedza wywołuje strach przed zmianą, strach przed nieznanym, co powoduje, że unikamy próbowania czegokolwiek nowego lub innego. Natomiast działanie w celu zebrania cotaz to większej ilości informacji na temat danego zagadnienia sprawia, że stajemy się bardziej odważni i pewni siebie w danej dziedzinie. Są takie obszary naszego życia, w których nie odczuwamy w ogóle strachu, ponieważ czujemy się kompetentni i zdolni do sprostania sytuacji, cokolwiek się stanie.
Kiedy już rozpoznałeś czynniki, które powodują strach, następnym krokiem w przezwyciężaniu go jest poświęcenie czasu na obiektywne zdefiniowanie i analizę twoich obaw. Na samej górze kartki papieru zapisz pytanie: „Czego się obawiam?”
Zanim zaczniesz, pamiętaj o jednej ważnej rzeczy: wszyscy inteligentni ludzie boją się czegoś. To normalne i naturalne troszczyć się o swoje fizyczne, uczuciowe i finansowe przetrwanie. Odważna osoba nie jest osobą, która nie obawia się niczego. Jak powiedział Mark Twain: „Odwaga to odporność na strach, opanowanie strachu – nie jego brak.”
Nie o to więc chodzi czy boisz się czy nie. Wszyscy mamy jakieś obawy. Pytanie, jak sobie radzisz ze strachem? Odważna osoba to taka, która po prostu idzie do przodu pomimo strachu. Jest jeszcze coś, czego się dowiedziałem: kiedy stawisz czoło swoim strachom i ruszysz w kierunku tego, czego się obawiasz, twój strach zmniejszy się, a twoje poczucie własnej wartości i pewność siebie wzrosną.
W momencie kiedy unikasz rzeczy, których się boisz, twoje obawy rosną i opanowują każdy aspekt twojego żyzcia. I w miarę jak poczucie strachu wzrasta, twoje poczucie własnej wartości, pewność siebie i szacunek do samego siebie odpowiednio maleją.
Zacznij swoją listę obaw od napisania wszystkiego, dużych i małych rzeczy, o które się niepokoisz. Oczywiście najbardziej powszechne obawy to te związane z porażką i odrzuceniem, ale bądź bardziej precyzyjny.
Niektórzy ludzie kierowani strachem przed porażką przeznaczają ogromną ilość swojej energii tłumacząc lub maskując swoje błędy. Inni, wiedzeni obawą przed odrzuceniem, mają tak wielką obsesję na punkcie tego jak wyglądają w oczach innych ludzi, że wydaje się, iż nie są w stanie podjąć smaodzielnego działania. Do czasu aż nie bedą dostatecznie pewni, że ktoś inny zaaprobuje ich poczynania, powstrzymują się od zrobienia czegokolwiek.
Kiedy już zrobisz listę wszystkich swoich strachów, które mogą mieć wpływ na twoje myślenie i zachowanie, poukładaj je według ważności. Która z tych obaw ma największy wpływ na twoje myślenie lub która hamuje cię bardziej niż inne? Który z tych strachów jest na drugim miejscu? I tak dalej.
Patrząc na swoje dominujące obawy, zapisz odpowiedzi na następujące trzy pytania:
1. W jaki sposób ta obawa hamuje mnie w życiu?
2. Jak ten strach pomaga mi? W jaki sposób pomógł mi w przeszłości?
3. Jakie byłyby korzyści z pozbycia się tego strachu?
Kilka lat temu zrobiłem to ćwiczenie i wywnioskowałem, że moim największym strachem był strach przed biedą. Obawiałem się braku wystarczającej ilości pieniędzy, obawiałem się bycia spłukanym, być może nawet pozbawionym środków do życia. Wiedziałem, że ten strach został wywołany w dzieciństwie przez moich rodziców, którzy wzrastali w trudnych czasach, stale martwiąc się o pieniądze. Strach ten został wzmocniony kiedy doświadczałem wielokrotnego braku pieniędzy jako młody człowiek. Co prawda mogłem obiektywnie ocenić pochodzenie tego strachu, ale on wciąż miał nade mną władzę. Nawet wtedy kiedy już miałem wystarczającą ilość pienięzy, by móc pozwolić sobie na wszystko, ten strach utrzymywał się.
Moją odpowiedzią na pytanie: „W jaki sposób ta obawa hamuje mnie w życiu?” było, że to strach spowodował, iż boję się podjąć ryzyko związane z pieniędzmi. To z kolei sprawiało, że grałem ostrożnie jeśli chodzi o zatrudnienie. To również prowadziło do tego, iż przedkładałem bezpieczeńtwo nad wykorzystywanie okazji.
Moja odpowiedź na drugie pytanie: „W jaki sposób ten strach pomaga mi?” była taka, że aby uciec od tej obawy przed byciem biedym, miałem zwyczaj pracować dłużej i ciężej. Byłem ambitny i zdeterminowany. Zdecydowałemzatem przeznaczyć znacznie więcej czasu na uczenie się w jaki sposób inwestować pieniądze. Ostatecznie więc strach przed biedą doprowadził mnie do niezależności finansowej.
Przy odpowiedzi na trzecie pytanie: „Jakie miałbym korzyści z pozbycia się moich obaw?” natychmiast odkryłem , że chętniej podejmowałbym ryzyko, bardziej zdecydowanie podążałbym za moimi finansowymi celami, mógłbym założyć własny biznes, i nie byłbym tak spięty i zatroskany jeśli chodzi o wydawanie zbyt dużej ilości pieniędzy lub posiadanie ich zbyt mało. Nie troszczyłbym sie więcej o koszt wszystkiego.
Poprzez obiektywną analizę moich największych obaw byłem w stanie rozpocząć proces pozbywania się ich. Możesz także zacząć proces rozwijania odwagi i eliminowania obaw poprzez zaangażowanie się w działanie, zachowując odwagę i pewność siebie.
Przyszłość należy do tych, którzy potrafią podejmować ryzyko, a nie do do tych, którzy szukają bezpieczeństwa. Życie jest przekorne w tym sensie, że im bardziej poszukujesz bezpieczeństwa, tym mniej go masz. Im więcej okazji szukasz, tym bardziej prawdopodobne, że osiągniesz bezpieczeństwo, na które zasługujesz.
Pierwszym i być może najbardziej istotnym rodzajem odwagi jest odwaga rozpoczynania, wyjścia w kierunku strachu. Jest to odwaga próbowania czegoś nowego lub innego, odwaga do wyjścia poza sferę własnego komfortu, bez gwarancji sukcesu.
Jednym ze sposobów, by wyrobić w sobie odwagę rozpoczynania, z czego wypływa cała reszta, jest planowanie z wyprzedzeniem i gruntowne przygotowanie. Ustalaj klarowne cele; nastepnie zbieraj informacje. Czytaj i badaj wszystko to, co dotyczy wybranego przez ciebie zagadnienia. Zapisz dokładny plan akcji i zrób pierwszy krok.
Drugi rodzaj odwagi to odwaga wytrwania w tym, co zacząłeś. Wytrwałość jest formą śmiałej cierpliwości, i jest to jeden z najrzadziej spotykanych rodzajów odwagi. Śmiała cierpliwość jest zdolnością do niewzruszonej postawy po podjęciu działanie jeszcze zanim dostaniesz jakąkolwiek informację zwrotną lub zobaczysz rezulaty swojego działania. Kiedy planujesz swoją pracę i kiedy pracujesz według planu z wytrwałością, nawet w obliczu rozczarowujących i nieoczekiwanych komplikacji będziesz budować i rozwijać jakość odwagi w sobie.
Trzeci rodzaj odwagi to odwaga pokonywania zmartiweń – formy negatywnego ustalania celów. Kiedy martwisz się, kiedy coś rozpamietujesz, kiedy wciąż mówisz o tym, żywo wyobrażasz sobie dokładnie to, co nie chesz żeby się wydarzyło. Wielką tragedią jest to, że nawet jeśli sytuacja, którą jesteś zatroskany nie przydarzy się, twoje zdrowie fizyczne i psychiczne ucierpi na tym tak samo jak gdyby sytuacja ta miała miejsce. Faktem jest, że większość rzeczy, o które ludzie martwią się, nigdy się nie zdarza.
Jedynym prawdziwym antidotum na martwienie się jest podjęcie celowego działanie w kierunku ustalownych z góry celów lub rozwiązań. Kiedy jesteś zajęty robieniem czegoś, by rozwiązać swój problem, nie masz czasu zamartwiać się. I zanim się spostrzeżesz, niepokojąca cię sytuacja jest już rozwiązana.
Opanowanie strachu i rozwinięcie odwagi są niezbędnymi warunkami osiągnięcia szczęśliwego, pełnego sukcesów życia. Angażując się w nabywanie nawyku odwagi, w końcu w pewnym momencie osiągniesz punkt, w którym twoje obawy nie będą dłużej grały tak wielkiej roli w podejmowaniu decyzji.
Jeśli postawisz przed sobą duże, ambitne i ekscytujące cele i będziesz miał przekonanie, że potrafisz je osiagnąć, będziesz w stanie sprostać każdej sytuacji ze spokojem i pewnością siebie. I to jest właśnie klucz do odwagi.
Autorem artykułu jest Brian Tracy, tłumaczenie: Teresa Nowicka;
Artykuł pochodzi z portalu: http://ezinearticles.com/
Tytuł oryginału: „The Courage to Take Action ”
