Pojedynek ten odbył się w 1974 roku w Kinszasie, stolicy Zairu. Promotorem był słynny dziś Don King. To, że ta walka stała się tak legendarna i kultowa przyczyniło się kilka czynników. Na ringu spotkali się stary mistrz i nowy, młody mistrz. Muhammad Ali, po tym jak przez 4 lata rządził w wadze ciężkiej musiał się pod przymusem rozstać z boksem na 3 lata. Po powrocie nie było tak łatwo, przegrane z Joe Frazierem i Kenem Nortonem sprawiły, że już nie wielu wierzyło, że Ali wróci na szczyt i do dawnej chwały. Na dodatek pojawił się nowy młody bokser, który szedł jak burza demolując kolejnych rywali, był nim oczywiście George Foreman. Dysponujący potężną siłą wygrał w pierwszej rundzie z pogromca Alego Joe Frazierem zdobywając tytuł mistrza świata. Wydawało się, że nie ma boksera, który mógłby mu stanąć na drodze i pokonać. Gdy wiadomo było, że następnym przeciwnikiem będzie Muhammad Ali, mówiono, że Foreman zakończy karierę i marzenia Alego o ponownym zdobyciu mistrzostwa. Style walki obu pięściarzy były zgoła odmienne. Ali to finezja, szybkość, spryt i wielkie umiejętności, a Foreman przede wszystkim siła, choć umiejętności też mu nie brakowało, w końcu tak samo jak Ali zdobył olimpijskie złoto. Charakterologicznie również byli przeciwieństwami, gdyż w przeciwieństwie do Muhammada, George był mało rozmowny i unikał mediów i ludzi. Wszyscy myśleli, ze Ali najlepsze lata ma już za sobą, a Foreman wręcz go rozniesie. Te wszystkie czynniki miały wpływ na postrzeganie tego niesamowitego pojedynku.
Drugą kwestią jest także to jak ta walka wyglądała i jaki miała przebieg, bo na pewno zgoła odmienny niż się spodziewano. Foreman jak zwykle walkę chciał zakończyć szybko, ale nieoczekiwanie, Ali od pierwszych sekund również atakował. Przed sinymi ciosami Foreman, Ali umiejętnie się bronił za szczelną gardą. Legendarny z tego pojedynku był właśnie sposób walki i obrony Alego, który większość walki spędził na linach, które były zbyt luźne, co sprawiało, ze opierając się na nich mocno się wychylał do tyłu. Foreman, tak opierającego się o liny Alego bombardował potężnymi ciosami w gardę i tułów. Ali umiejętnie wykorzystywał zbyt luźne liny amortyzując w ten sposób wiele ciosów Georga. W trakcie walki ciągle go prowokował mówiąc: „Tylko na tyle Cię stać George?” Foreman z rundy na rundę słabł a widząc, że Ali po jego ciosach nadal stoi, czuł z całą pewnością irytację. W 8 rundzie stało się coś nieprawdopodobnego, Ali zrywem sił nagle zaatakował i serią ciosów posłał Foreman na deski. Muhammad Ali po 7 latach odzyskał tytuł mistrzowski i powstał jak przysłowiowy „Felix z popiołów”.
To, że ta walka stała się tak legendarna odegrał jeszcze jeden aspekt. George Foreman po przegranej z Alim długo nie mógł dojść do siebie, a gdy już się pozbierał to doznał kolejnej porażki i postanowił zakończyć karierę. Wówczas nie uważano go za jakiegoś bardzo wybitnego boksera. Jednak walka z Alim dopiero po latach nabrała tak dużej rangi, bo Foreman pokazał na co go stać wracając do boksu po 10 latach przerwy i po siedmiu latach boksowania zdobył tytuł mistrzowski, zostając jednocześnie najstarszym mistrzem w historii(45 lat i 9 miesięcy). Dopiero po latach okazało się jak wielkim bokserem był Foreman i jak wielką klasą wykazał się Ali pokonując go. Teraz można śmiało powiedzieć, ze wtedy w tej „dżungli” spotkali się ze sobą dwaj giganci boksu, i jedni z najlepszych bokserów wszech czasów. Takie walki to wielka rzadkość, a jednak ta miała miejsce, wszyscy możemy ją obejrzeć i delektować się tym niesamowitym z wielu względów pojedynkiem do, którego ciągle będziemy wracać.
