Prawda, ta medialna

Filigranowa, dobrze ukryta, najlepiej zmanipulowana przez pewne środowisko polityczne, odpowiednik słowa nieprawda. Zapewne można ulec pewnemu złudzeniu, lecz nie tym razem. Słowo klucz, którego tak bardzo szukamy oraz domagamy się aby było wszechobecne, ukrywa się gdzieś w ruinach średniowiecznego zamczyska. Dość tej kpiny i wariacji słownej, powiedzmy wprost czego szukamy – prawdy !

Wartość, która zawsze była otoczona pewną moralnością, stała się doskonałym łupem ukrytym gdzieś w prywatnej świadomości. Tylko nielicznym udaje się oszukać przeznaczenie zwykłego śmiertelnika, udaje się odszukać najprawdziwszą prawdę. Wszechobecne masmedia zamiast pomagać, świadomie kontrolują treść przekazywanych informacji. Świadomie z podpisanym glejtem na odrębność w tym czy tamtym. Podważana wiarygodność, rzekomo autonomistycznych i odrębnych od jakiejkolwiek opcji politycznej stacji telewizyjnych, stara się ukazać daną prawdę w sposób niejasny, aczkolwiek spójny z innymi kłamstewkami wygłaszanymi jak mantrę. Wszelkie próby manipulacji medialnej są niedostrzegane, lub dostrzegane bez znamion protestu. Satysfakcja sondażowa dochodzi do satyrycznej ekscytacji z własnej bezsilności co do poprawy warunków życiowych obywateli w Polsce. Słupki procentowe wariują, starając się ukazać najprawdziwszą prawdę podkreślając bezstronne ośrodki badań czy urzędy statystyczne. Celem bezbarwnych informacji jest poprawa nastroju i myśl Kowalskiego, w kraju jest lepiej.

Taki status bezprawnej manipulacji słowem i informacją nie spotyka się z jakimś wielkim protestem. Karmieni przez pierś upadłej medialnej kobiety – matki, staramy się usłyszeć to co chcemy. Zmuszani do odbycia medialnej walki o prawdę, przerzucamy kanałami to z numerków pierwszych na pilocie do tych ostatnich zupełnie się nieliczących. Śmiało można stwierdzić – prawda gdzieś jest, nie odszukamy jej bo musimy ją sobie dopowiedzieć.