Wszystko we wszechświecie posiada Qi (lub też Chi), "energię życiową". W dosłownym tłumaczeniu słowo to oznacza oddech, tchnienie lub powietrze. Jest rodzajem pierwotnej siły, przyczyną wszystkich procesów zachodzących zarówno w organizmach żywych jak i w przyrodzie. Działanie Qi w ludzkim ciele możemy obserwować pośrednio - poprzez myśli, uczucia, odbieranie bodźców przez narządy zmysłów, ruch, trawienie oraz rozmnażanie - wszystkie one są przejawami działania Qi.
W ciele zdrowego człowieka Qi płynie swobodnie. Jest skoncentrowana i krąży w meridianach (kanałach energetycznych). Wzdłuż meridianów mieszczą się tzw. punkty akupunkturowe, (punkty aku; „aku" znaczy opieka lub precyzja), odznaczające się zwiększoną opornością elektryczną i podwyższoną wrażliwością termiczną. Jest ich 366, tyle mniej więcej, ile dni w roku. W tych punktach mogą tworzyć się blokady energetyczne. Chińczycy rozpraszali je poprzez nakłuwanie tych punktów.
Choroba postrzegana jest w medycynie chińskiej jako dysharmonia lub nierównowaga spowodowana zablokowaniem Qi, jej nadmiarem lub niedoborem w całym ciele lub jego częściach. Zaburzenia w przepływie Qi mogą objawiać się na poziomie fizycznym, emocjonalnym (umysłowym) i duchowym. Pojęcie energii Qi używane jest również w celu wyjaśnienia procesów fizjologicznych zachodzących w organizmie człowieka, takich jak oddychanie i trawienie, a także pracy mózgu w sferze uczuć i myślenia.
Tysiące lat temu, starożytni Chińczycy opisali biegnące w ciele kanały energetyczne zwane meridianami (meridians - południki). Choć przepływ energii nie jest ograniczony w tak cielesny sposób jak np. krwi w układzie krwionośnym, kanały te są jednak dość ściśle powiązane z drogami naczyniowo-nerwowymi, ścięgnowo-mięśniowymi, kośćmi, i ze związanymi z nimi organami. Ich właściwości można porównać trochę do strumienia gęstego powietrza, czy wiązki lasera. Najbardziej trafne jednak, wydaje się porównanie do silnych prądów morskich, w "morzu ciała eterycznego".
W ludzkim ciele znajduje się 12 podstawowych kanałów energetycznych - meridianów głównych, są one rozmieszczone parzyście po obu stronach ciała. Początek każdego meridianu znajduje się w narządzie wewnętrznym, od którego pochodzi nazwa kanału. Następnie wewnętrznymi szlakami energetycznymi meridian wychodzi na powierzchnię ciała i dalej przebiega powierzchniowo, aż do swojego końca. Oprócz tego, wyszczególniono 12 meridianów mięśniowo-ścięgnowych (zwanych również mięśniowo-skórnymi), 8 dodatkowych (cudownych), kolatralne (odgałęzienia, które są połączeniami pomiędzy dwoma kanałami), oraz sieć mikromeridianów.
Medycyna chińska potrafi regulować przepływ Qi u człowieka i przywrócić za pomocą prostych metod właściwe proporcje pomiędzy jej biegunami Yang i Yin, zwiększając w ten sposób odporność organizmu, wzmagając siły witalne i przedłużając życie.
Oprócz oddziaływania na meridiany przez akupunkturę, stosowane są również inne techniki, jak np. akupresura, czy clavipunktura - nieinwazyjne stymulowanie punktów aku poprzez drewniane „gwoździe" (claviki). Osobiście od dawna stosuję w tym celu bambusowe patyczki do grila. Bardziej zaawansowaną techniką jest mentalne oddziaływanie na meridiany.
Efekt oddziaływania w clavipunkturze uzależniony jest od metody działania clavikiem: kąta, siły i czasu przyłożenia clavika, rodzaju clavika, czy też mentalnej regulacji poziomu przesyłanej energii.
Standardowy zabieg clavipunktury trwa ok. 45 min i obejmuje oddziaływanie wiązką 5-7 clavików w następujący sposób:
- na punkty refleksologiczne odpowiadające za funkcjonowanie określonych organów, znajdujące się na stopach,
- stymulację bądź hamowanie przepływu energii w odpowiednich punktach aku na meridianach,
- na punkty refleksologiczne odpowiadające za funkcjonowanie określonych organów, znajdujące się na uszach,
- na punkty i strefy odruchowe określonych organów znajdujące się na klatce piersiowej i plecach, (tzw, strefy Head'a),
- na odpowiednie strefy znajdujące się na głowie.
Clavipunktura jest metodą terapeutyczną zalecaną m. in. przy dolegliwościach związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem płuc i oskrzeli, osierdzia, serca, śledziony, wątroby, woreczka żółciowego, oczu, uszu, nerek, jelit, żołądka i pęcherza moczowego. Tym niemniej stosowałem ją również skutecznie przy szeregu innych zaburzeń, jak np. zapaleniu zatok, rozchwianej temperaturze ciała (częste uczucie gorąca lub zimna), czy problemach z tarczycą.
