W roku 1921 Sztab Generalny ustalił strukturę organizacyjną wojska na 30 dywizji piechoty, 11 brygad kawalerii ( w 1924 roku było 16 brygad), 10 pułków artylerii ciężkiej i kilka oddziałów artylerii specjalnej, 6 pułków lotniczych i pułk czołgów. Liczebnie stan armii miał wynosić 277 tys. żołnierzy. Obowiązywał powszechny obowiązek służby wojskowej dla wszystkich mężczyzn w wieku od 21 do 50 lat. Wszystko to za sprawą przechodzenia wojska z etatów wojennych na pokojowe.
Polskie siły zbrojne składały się z wojsk lądowych i marynarki wojennej. Lotnictwo były częścią obu rodzajów sił zbrojnych. Poniżej przedstawię procentowy udział rodzajów służb w strukturze organizacyjnej WP na rok 1921:
Piechota - 55,7 %
Kawaleria - 11,9 %
Artyleria - 14,7 %
Wojska pancerne (kolei i samochody) - 3,5 %
Saperzy - 3,9 %
Łączność - 2,5 %
Lotnictwo - 1,6 %
Marynarka wojenna - brak
Inne - 6,3 %
Na podstawie powyższych danych można powiedzieć, że nasze wojsko tamtego okresu miało charakter lądowy, co tak naprawdę nigdy się nie zmieniło, nawet w przededniu wybuchu II wojny światowej. Dominowała piechota kosztem lotnictwa i broni pancernej.
Rózwój technologiczny polskiej armii nastąpił dopiero w latach trzydziestych XX wieku jednak realizacje te były spóźnione i tak naprawdę nie wystarczyło czasu aby zrealizować większość planów. Na polu boju często nasi żołnierze nadrabiali braki sprzętowo odwagą i własnym sprytem by powstrzymać najeźdźcę.
Naszą armię tworzono na wzór francuski gdyż w tamtym okresie oba kraje miały podobne cele polityczne i byliśmy blisko związani.
