Wszyscy doświadczamy wielu emocji w ciągu naszego życia, a poeci są w stanie wyrazić te uczucia w sposób, który rezonuje z czytelnikiem. Umiejętność wyrażania swoich myśli w dobrze skonstruowanym wierszu nie jest łatwa do opanowania, ale można ją rozwijać z czasem. Tworzenie własnej poezji nie jest czymś, co będziesz w stanie zrobić od razu, ale jest to coś, czego, z praktyką i wytrwałością, możesz się nauczyć. Im więcej piszesz wierszy, tym łatwiej dojdziesz do wprawy.
Mój pierwszy dłuższy wiersz, który napisany został pod wpływem przypływu weny. Sądzę, że warto go przeczytać, ponieważ zawiera wiele jednocześnie oczywistych, czasem brutalnych prawd, a jednocześnie nakłania do refleksji na tematy egzystencjalne. Jest to wiersz biały, lecz zawiera rymy w różnych niestandardowych układach.
To fakt, że na ogół moje wiersze ocierają się o sferę kabaretową, atmosferę żartu, pół uśmiechu, szyderstwa, krzywego zwierciadła czy wyśmiewania się. Ale czasem nachodzą mnie chwile refleksji, zastanowienia się nad własnym istnieniem i jego sensem. Bo po tamtej stronie jest całkiem inaczej… Przecież byłem…
Od zarania dziejów człowiek, uzyskawszy świadomość własnego istnienia, zastanawiał się nad istotą tego zjawiska. Skąd jesteśmy, dlaczego i po co żyjemy? I wreszcie, czym jest samo życie.
Osobiście uważam, że wiersz jest wówczas wierszem, kiedy ma określony rytm dający mu swoistą melodię oraz rymy. Nie przepadam za białym wierszem. W utworze poniżej pozwalam sobie na parodię takiego utworu, jak też pokpiwam z mechanizmu jego powstawania. Uraziłem kogoś? Kij w mrowisko? Tak? No to mam rację…
Jak często nie potrafimy wyrazić tego, co czujemy lub chcemy powiedzieć. Bywa, iż najlepszą formą interpretacji jest właśnie napisanie o tym. Podzielenie się informacją, nowinką, radą z innymi.
