Zasady przyznawania środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego.

Ponadto powinna dostarczyć nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
- jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
- ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Do środków ochrony indywidualnej zalicza się przede wszystkim odzież ochronną, ochrony kończyn dolnych, ochrony kończyn górnych, ochrony głowy, oczu, twarzy, słuchu, układu oddechowego, sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości, środki izolujące cały organizm.

Środki te powinny być użytkowane w czasie pracy zgodnie z przeznaczeniem, w celu zabezpieczenia pracownika przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy i nauki.

Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej. Ponadto jest zobowiązany przeszkolić go w zakresie posługiwania się tymi środkami.

Do odzieży roboczej i obuwia ochronnego zalicza się przedmioty przeznaczone do użytku podczas wykonywania pracy, umożliwiające zachowanie higieny i wymogów sanitarnych.

Na stanowiskach pracy, na których wykonywane są prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży pracodawca powinien zapewnić obowiązkowo wymaganą odzież i obuwie robocze. Tak samom jeżeli niszczymy buty ochronne, środki chemiczne, promieniotwórcze lub materiały biologicznie zakaźne.

W razie utraty lub zniszczenia środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego należy wydać pracownikowi niezwłocznie inne środki lub odzież. Jeżeli utrata lub zniszczenie tych przedmiotów nastąpiły z winy pracownika, wówczas jest on zobowiązany uiścić kwotę równą nie zamortyzowanej części wartości utraconych lub zniszczonych środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego. Kwotę tę można obniżyć, jeżeli uzasadniają to okoliczności zniszczenia.